GuraGear heeft het nieuws gehaald met zijn nieuwe Kiboko City Commuter. De tas belooft de perfecte match te zijn tussen capaciteit, duurzaamheid en gewicht. De tas is niet alleen gemaakt voor fotografen, maar voor content creators in het algemeen, en heeft dus heel wat waar te maken. Laten we eens kijken hoe hij presteert in de echte wereld.
Inleiding
Laat ik beginnen met een beetje achtergrond. Als fotograaf koop ik iets en gebruik het tot de dood erop volgt. Daarom heb ik maar een paar cameratassen, en mijn favoriete tas gaat mee op reis, zelfs als ik de camera niet bij me heb (hij past als handbagage op low-cost vluchten). Mijn zogenaamde alledaagse tas is niet gemaakt om een camera in te vervoeren, maar een laptop en een paar blocnotes. Dus om iets te hebben dat een mix is van een camera en een tas voor dagelijks gebruik is een opluchting.
Mijn eerste indrukken van de Kiboko City Commuter waren overwegend positief. Gemaakt voor de stedelijke omgeving, ziet deze tas eruit als elke andere rugzak. Dit is een groot voordeel voor de veiligheid, want rondlopen met een bordje “Ik draag dure camera’s” op je rug is niet echt een goede zaak. Er zijn accessoires zoals heupriemen, regenhoezen en statiefhouders die u afzonderlijk kunt aanschaffen. Die maken de tas geschikter voor langere reizen. De tas wordt echter niet voor niets zonder accessoires geleverd: slechts weinigen zullen ze nodig hebben om dagelijks in de stad te gebruiken.
Exterior
De buitenkant is gemaakt van zeer hoogwaardig materiaal, wat tot uiting komt in hoe de tas aanvoelt. Het nylon aan de buitenkant is bijvoorbeeld scheurvast en geïnspireerd op zeildoek. Ik was zeer tevreden over het slijt-, scheur- en waterbestendige X-PAC-materiaal dat voor de tas is gebruikt. Er is een optie om het regendoek te kopen mocht het waterbestendige X-Pac niet voldoende zijn. In de regen terechtkomen zou echter geen probleem zijn met deze tas, want het nylon is voldoende waterbestendig.
De riemen aan de buitenkant kunnen worden aangepast, en zijn vrij standaard op één ding na: de naad. Een veel voorkomend probleem met schouderriemen is dat de vulling niet toereikend is en dat de naden aan beide zijden op je huid gaan bijten. De City Commuter gebruikt een andere manier om de schouderband aan elkaar te naaien, waardoor dat probleem niet meer bestaat.
Zowel de riemen als de rug zijn goed gewatteerd. Het dragen van twee camerabody’s, lenzen en een heleboel andere spullen zou geen probleem zijn. Voor wie veel zweet, is het rugpaneel goed geventileerd.
De ritsen op de tas hebben één groot nadeel: terwijl de ritsen op het achterpaneel kunnen worden vergrendeld met een TSA-slot, kan dat niet met de toegang aan de zijkant en ook niet met de achterzakken. Als ik mijn kostbare Oekraïense paspoort, sleutels, geld, enz. in het achterzakje stop, wil ik niet dat het gestolen wordt door een slechte bescherming. Hetzelfde geldt voor de zijzak. Het zou geweldig zijn als er een oplossing kwam om zowel de zijvakken als de achterzakken te vergrendelen.
Magneten, magneten, en nog eens magneten
De gespen zijn gemaakt door Fidlock en zijn een plezier om te gebruiken als je ze eenmaal kent. Ze zijn misschien niet zo sterk als een traditionele gesp, maar ze zijn zeker chiquer en per slot van rekening: magnetisch (als magneten jouw ding zijn). De goede mensen bij GuraGear hebben zeker iets met magneten. Omdat ze ze overal plaatsen waar het maar mogelijk is. Het slimste ontwerp voor een waterfleshouder is…magnetisch. De roltop, die een paar liter extra aan de tas toevoegt, sluit met magneten, net als de riemen die hem op zijn plaats houden. Dat geldt ook voor de overtollige riemen: nog een gebruik van magneten. Kortom, als u kleine metalen voorwerpen willekeurig op uw tas ziet afvliegen, hoeft u zich geen zorgen te maken: het zijn de magneten. Afgezien van de grappen, magneten zijn een zeer slimme manier om te gebruiken op tassen, maar ze hebben wel de neiging om te verslijten na verloop van tijd, afhankelijk van welk metaal wordt gebruikt.
Is het modieus?
Het klassieke zwarte ontwerp van de tas kan voor sommige mensen saai overkomen, terwijl anderen de eenvoud en de no-brainer kleurkeuze zullen waarderen. Zonder twijfel is het ontwerp meer mannelijk dan vrouwelijk, maar het zou verkeerd zijn om te zeggen dat het gemaakt is voor mannen. Zonder de lompe taillebanden past deze tas bij een licht denim pak, een lange trenchcoat of zelfs een klassieke combinatie van jeans en T-shirt. Draag hem met een blazer en je zit helemaal op je plaats. De enige afleiding zouden de ritsen zijn, die zijn gemaakt met comfort in plaats van mode in het achterhoofd. Doe de heupriemen terug, en doe de regenhoes om, en de tas past goed bij een wandeloutfit. Over het geheel genomen ben ik tevreden met de vormgeving van de tas.
Interieur
Er valt heel wat uit te pakken (pardon de woordspeling). Het GuraGear vlinderontwerp is op deze tas toegepast, en de twee buitenvakken maken er gebruik van. Er zijn vier vakken om kleine dingen zoals kabels, geheugenkaarten enzovoort in op te bergen – twee op elke flap. De linkerflap is een goede plek voor opladers, powerbanks en andere iets volumineuzere dingen, terwijl de rechterflap is gemaakt voor dunnere spullen. Er is een speciaal RFID-beschermd vak voor je paspoort, een pennenhouder en andere kleine vakjes. Een goede eigenschap die ik leuk vond waren de twee karabijnhaken: een voor de sleutels, en de andere voor het geheugenkaart zakje. Dat ze van verschillende lengte zijn, maakt het leven een stuk gemakkelijker als ik mijn sleutels of geheugenkaartzakje moet zoeken. Een kenmerk dat opzettelijk moeilijk op te merken is, is de air tag pocket, die je helpt de locatie van de tas te traceren. 
In het rol-top compartiment past een Canon EF 70-200 lens, en een hoodie of een flink aantal t-shirts. Het grootste deel van je spullen moet in het bovenste vak. Er zijn extra gaasvakken binnenin, waarin je nog meer kleine spullen kwijt kunt die anders in kieren tussen de vakken zouden worden geduwd of op willekeurige plaatsen zouden worden gegooid. De hoeveelheid kleine vakjes is een zeer doordacht ontwerp van het bedrijf, want er zijn veel kleine dingen die fotografen moeten organiseren.
Er is een manier om het hoofdvak uit te breiden door de roll-top binnenstebuiten te keren, maar dat is waarschijnlijk een bug, geen functie.
Als we ten slotte naar het hoofdvak gaan, is het een gewoon cameratasontwerp: Verdelers met klittenband die je naar wens kunt indelen. De diepte van het hoofdvak is speciaal gemaakt voor spiegelloze camera’s zonder grips, wat voor mij als DSLR-gebruiker een nadeel is. Het zal ook moeilijk zijn om een grote camera zoals de A1, of een Z9 in deze tas te stoppen. Een R5 past er wel in, en ja, het is me gelukt om twee 5D body’s in de tas te stoppen, met een laptop in het achterpaneel.
Tot slot past er op het achterpaneel een 16″ MacBook, 12,9″ iPad Pro, en twee extra gaasvakken. Als je van plan bent twee apparaten in de tas te stoppen en de vakken vervolgens als filterhouders te gebruiken, denk dan twee keer na. Het zou geen verrassing zijn als de filters breken, want het wordt behoorlijk krap, zelfs met een enkele 15″ MacBook en een camera (zij het een DSLR) aan de andere kant.
Wat ik leuk vond
- Duurzaamheid
- Slim en praktisch ontwerp
- Styling keuzes
Wat kan er verbeterd worden
- Past niet op DSLR’s of body’s met handgreep
- Magneten kunnen enigszins slijten
- Veiligheid op de ritsen
Slotgedachten
Over het geheel genomen is de GuraGear Kiboko City Commuter een goede keuze voor iemand die spiegelloze camera’s gebruikt en een modieuze dagelijkse draagtas nodig heeft, die ook kan worden omgetoverd tot een outdoor tas. Hoewel de prijs een beetje bijt, krijg je er wel veel voor terug. De tas is goed gemaakt en slim ontworpen. De voordelen wegen ruimschoots op tegen de nadelen. Als je het mij vraagt, raad ik je aan deze tas te kopen als je er een zoekt.
Wat vind jij van de GuraGear Kikoko City Commuter? Wat zou jij graag zien in een perfecte EDC cameratas? Laat het ons weten in de comments!