Dit is een vraag die ik mezelf de afgelopen jaren vaak heb gesteld: heeft het zin om naar het buitenland te reizen om foto’s te maken?
De eerste paar keer dat ik mezelf deze vraag stelde, was het antwoord altijd een volmondig – ja, absoluut! Ik heb veel naar het buitenland gereisd in mijn zoektocht om mooie foto’s te maken. Als gepassioneerd landschapsfotograaf heb ik me geïnspireerd gevoeld om alle meest fotogenieke locaties op de planeet te identificeren en er naartoe te reizen om ze op de best mogelijke manier vast te leggen. Telkens als ik een foto zag van een andere fantastische locatie, voegde ik die locatie toe aan mijn bucketlist van plaatsen die ik wilde bezoeken en fotograferen voordat ik zou sterven.
Veel van de locaties op mijn bucketlist bevonden zich in buurlanden, maar de meeste lagen aan de andere kant van de aardbol. Ik besloot om eerst het laaghangende fruit te plukken en de beste locaties te bezoeken die het dichtst bij huis waren. Het vinden van nieuwe en interessante composities van deze populaire locaties bleek een hele uitdaging, maar ik had altijd veel plezier bij mijn pogingen om iets unieks vast te leggen.
Mijn volgende reizen naar het buitenland waren als betalende klant op fotografische reizen. Op deze reizen wordt altijd alles voor je geregeld (transport, accommodatie, maaltijden, enz.), en je wordt altijd naar de meest iconische locaties gebracht op de beste tijdstippen van de dag. Je hebt op deze tours misschien niet veel mogelijkheden om nieuwe locaties te verkennen, maar je zult vrijwel zeker naar huis terugkeren met een aantal prachtige foto’s.
Vervolgens plande ik een paar soloreizen wat verder van huis, en later begon ik mijn eigen fotoreizen te organiseren naar de landen en locaties die ik eerder had verkend. Veel van mijn favoriete foto’s zijn op deze buitenlandse reizen gemaakt, en een paar ervan zijn nog steeds in mijn portfolio opgenomen.
Ik heb besloten om geen bijschriften bij de foto’s in dit artikel te plaatsen. Als je dit nog leest, ben je waarschijnlijk een gepassioneerd landschapsfotograaf die al precies weet waar al deze foto’s werden genomen.
Maar laten we eerst eens kijken naar de meest populaire en geaccepteerde definitie van het woord “buitenland” – dat is “buiten de grenzen van je eigen land”. Sommige mensen reizen misschien per boot, trein of auto naar het buitenland, maar ik heb dat altijd per vliegtuig gedaan.
Zoals de naam al doet vermoeden, ligt Zuid-Afrika aan de onderkant van het Afrikaanse continent. Ik woon dan wel in een prachtig land vol fotografische mogelijkheden, maar de meeste locaties die bovenaan mijn bucketlist stonden, vergden vele uren vliegen om ze te bereiken.
Hier zijn tien goede redenen (in willekeurige volgorde) waarom iemand naar een ander land zou willen reizen;
- Om verre familie en/of vrienden te bezoeken.
- Om deel te nemen aan een internationaal sportevenement.
- Voor zakelijke doeleinden (vergaderingen met belangrijke cliënten).
- Om medische redenen (de beste behandelingen kunnen alleen in het buitenland worden aangeboden).
- Wetenschappelijk onderzoek naar een of ander nog niet eerder bestudeerd buitenlands verschijnsel.
- Iets doen wat nog niemand eerder heeft gedaan (verkenning/avontuur).
- Als vluchteling wanneer de omstandigheden in je eigen land ondraaglijk worden.
- Als een beroemde muzikant (rockster) die met zijn band over de wereld toert.
- Om andere culturen, geschiedenis en voedsel te ervaren dan je eigen.
- Om ergens foto’s van te maken.
Er kunnen nog een paar andere geldige redenen zijn om je vrijwillig op te sluiten in een capsule onder druk die met grote snelheid voortdendert over lange afstanden van enkele duizenden meters hoog in de lucht, maar meer kan ik er nu niet bedenken.
Maar er is een groot verschil tussen “reizen naar het buitenland en foto’s maken” en “reizen naar het buitenland om foto’s te maken”. Iedereen heeft tegenwoordig een camera in zijn zak (zijn mobiele telefoon), dus het zou geen zin hebben om ergens heen te reizen en geen foto’s te nemen terwijl je daar bent. Na lang wikken en wegen ben ik echter tot de conclusie gekomen dat het geen enkele zin heeft naar het buitenland te reizen met de primaire bedoeling ergens foto’s van te maken. Staat u mij toe mijn redenering toe te lichten.
Hier zijn een paar dingen om te overwegen als je erover denkt ergens naar het buitenland te reizen om foto’s van iets te maken (in willekeurige volgorde);
Overweeg uw koolstofvoetafdruk
Moeten we stoppen met vliegen in het belang van onze planeet? Bij alles wat we doen, komen er broeikasgassen in de atmosfeer terecht, die allemaal een directe invloed hebben op het klimaat van de planeet. Bijna 2,5% van alle CO2-emissies wereldwijd zijn afkomstig van de luchtvaartindustrie.
MyClimate.org berekent dat de koolstofvoetafdruk voor één enkele persoon op een retourvlucht van Kaapstad (Zuid-Afrika) naar de Londense luchthaven Heathrow 3,2 ton CO2 zou bedragen. Dat is een hoop koolstof!
Gewicht en inhoud van handbagage
De meeste luchtvaartmaatschappijen leggen beperkingen op voor het gewicht van je incheck- en handbagage. Alle luchtvaartmaatschappijen waarmee ik ooit heb gevlogen, hebben mijn handbagage beperkt tot 15 kilogram. Ik zou kunnen besluiten om mijn reisstatief in mijn ruimbagage te stoppen, maar als regel zal ik altijd al mijn camera-uitrusting in mijn handbagage stoppen.
Maar al mijn camera-uitrusting heeft altijd veel meer dan 15 kg gewogen. Dus nu moet ik beslissen welke spullen ik inpak en welke ik thuis laat. Een ander punt van overweging is of we een tweede camera moeten meenemen voor het geval er iets misgaat met onze primaire camera. We hebben veel moeite gedaan (en veel geld betaald) om deze afgelegen locaties te bezoeken, dus het zou een complete ramp zijn als de technologie ons in de steek zou laten en we geen foto’s zouden kunnen maken!
Alleen genoeg tijd om de meest iconische locaties te bezoeken
Voordat we op reis gaan om ergens een foto van te maken, hebben we meestal al een vrij goed mentaal beeld van een aantal van de dingen die we willen fotograferen. Natuurlijk zullen er altijd ongeplande momenten zijn met verrassende resultaten, maar als we maar een beperkte tijd hebben om mooie foto’s te maken in een vreemd land, dan zou het dom zijn om de meest iconische locaties en composities die worden aangeboden te negeren. Zo houden we niet veel tijd over om de rest van wat het gebied te bieden heeft te verkennen, om andere interessante (en mogelijk uniekere) composities vast te leggen.
Veel andere fotografen die precies hetzelfde fotograferen
De meest iconische locaties op onze planeet zijn meestal ook de meest populaire locaties op de planeet. Ze zijn iconisch voor een zeer goede reden. De meeste mensen die deze locaties bezoeken, nemen foto’s en delen die op sociale media. Hoe mooier de foto’s, hoe meer mensen die locaties willen bezoeken. Ik heb ooit (niet) genoten van een prachtige zonsopgang op een extreem populaire locatie met meer dan 300 andere fotografen.
Elke dag zonsopgang en zonsondergang fotograferen op een andere locatie
Als landschapsfotografen zijn onze drukste tijden meestal bij zonsopgang en zonsondergang. Ik probeer altijd minstens een uur voor zonsopgang op mijn ochtendlocaties aan te komen en blijf op mijn zonsonderganglocaties tot het laatste licht uit de hemel is verdwenen. Ik zou kunnen besluiten om een kort dutje te doen in mijn hotel tijdens het harde licht van de middaguren, maar voor mij gaat fotografie altijd boven slaap.
Ik probeer het maximale uit elke minuut te halen wanneer ik een vreemd land bezoek. Ik plan gewoonlijk een andere plaats voor elk van de zonsopgangen en zonsondergangen van mijn reis, ongeacht de weersomstandigheden.
Maar deze aanpak kan vermoeiend zijn, vooral tijdens de zomermaanden wanneer de zon vroeg opkomt en laat ondergaat. Ik heb eens twee weken doorgebracht in Canada’s Banff National Park met slechts (een gemiddelde van) drie uur slaap per nacht. De rest van de tijd werd besteed aan het reizen tussen locaties en het maken van zoveel mogelijk foto’s. Ik zag eruit als een zombie toen ik van die reis thuiskwam.
In de hoop dat alles er geweldig uit zal zien tijdens je bezoek
Dus je reist de halve wereld rond met maar één kans om een iconische locatie te bezoeken en te fotograferen, en dan word je wakker voor zonsopgang en het regent pijpestelen. Ga je terug naar bed in de hoop dat de zonsondergang beter zal zijn? Of ga je naar buiten en maak je opnamen ongeacht het weer?
Hoewel we bijna alles kunnen plannen voor onze buitenlandse reizen met landschapsfotografie (locaties, vluchten, hotels, restaurants, enz.), is er één element waar we nooit controle over hebben: het weer. Eén ding is echter zeker, we hebben altijd een veel grotere kans om een mooie foto te maken als het regent dan wanneer we in bed blijven. Een foto van een ongelooflijke locatie bij vreselijk licht is altijd beter dan geen foto’s van die locatie (bij welk licht dan ook).
Gemiste vluchten, dure hotels, onvriendelijke bediening en slecht eten
Hoewel het weer altijd onvoorspelbaar zal zijn, zijn er vele andere aspecten van het internationale reizen die buiten onze controle liggen. Er is maar één onbekwaam persoon nodig om een kettingreactie op gang te brengen die kan resulteren in een aantal gemiste vluchten, verloren bagage en een hoop ongewenste stress.
Ik heb een paar gekke dingen meegemaakt in mijn jaren van internationaal reizen, zowel goede als slechte. Ik heb op al die reizen wel een paar mooie foto’s kunnen maken, maar alles wat maar mis kon gaan, is op een gegeven moment ook misgegaan. Er is maar één ding waar ik helemaal zeker van ben, en dat is dat ik nooit ergens zeker van kan zijn. Het is niet altijd makkelijk om mooie foto’s te maken als alles om je heen in duigen valt.
Justifying the Financial Expense
Op een bepaald moment dwong ik mezelf de realiteit onder ogen te zien en een paar pertinente vragen te beantwoorden over mijn beweegredenen om naar het buitenland te reizen om foto’s te maken;
- Zouden mijn foto’s van deze locaties ooit beter kunnen zijn dan de foto’s van alle anderen?
- Zou ik ooit in staat zijn de kosten van mijn reizen te rechtvaardigen op basis van de totale beeldverkoop?
- Zou ik er ooit in slagen om alle locaties op mijn (snel groeiende) bucket list te bezoeken?
- Zou ik misschien nog spannender locaties en samenstellingen dichter bij huis kunnen vinden?
Dit waren geen moeilijke vragen om te beantwoorden.
Ik ben er misschien in geslaagd een paar mooie foto’s te maken op mijn buitenlandse reizen, maar met slechts een paar kansen om de meest iconische locaties vast te leggen, ben ik er bijna zeker van dat iemand anders al veel betere composities zal hebben vastgelegd dan ik, met veel beter licht. Ik zou mezelf bijzonder gelukkig prijzen als ik bij mijn eerste poging de beste foto ooit van een iconische locatie kon maken.
Sommige gelukkige mensen hebben meer dan genoeg besteedbaar inkomen om op hun gemak te reizen zonder de noodzaak te voelen om de uitgaven te rechtvaardigen. Jammer genoeg, ben ik niet één van die mensen. Ik kon mij slechts één of twee buitenlandse reizen per jaar veroorloven, en alleen omdat ik wat geld kon verdienen aan de beelden die ik op die reizen maakte. Veel van mijn uitgaven werden in latere jaren gedekt toen ik mijn eigen workshops in het buitenland organiseerde, maar toen richtte ik mijn aandacht altijd op de foto’s die mijn klanten op onze locaties kregen, in plaats van op het vastleggen van mijn eigen composities.
Ik heb altijd volgehouden dat het mijn passie voor landschapsfotografie was die me inspireerde om te reizen en de natuurlijke wereld te verkennen. Ik zou nooit de landen en locaties hebben bezocht die ik heb bezocht als ik niet hoopte daar prachtige foto’s te kunnen maken. Maar mijn bucketlist groeide veel sneller dan ik de locaties op de lijst kon afvinken. Slechts één reis per jaar zou nooit genoeg zijn om een deuk in mijn lijst te maken.
Toen kreeg ik in oktober 2017 een plotseling medisch noodgeval dat bijna een einde aan mijn leven maakte. Ik werd gedwongen om alles te heroverwegen. De eerste zes maanden bleef ik dicht bij huis en mijn plaatselijke ziekenhuis. Ik was te bang om ergens heen te reizen. Maar omdat ik het geluk had dicht bij een van de meest iconische landschapslocaties ter wereld te wonen, besloot ik al mijn creatieve aandacht te richten op het vastleggen van de beste foto’s ooit van dat onderwerp – de Tafelberg gezien vanaf het strand van Blaauwberg.
Als je zo dicht bij een iconische locatie woont als ik, dan kun je het je veroorloven om veel selectiever te zijn over wanneer je er opnamen maakt. Je hebt veel tijd om overdag op verkenning te gaan en nieuwe en interessante composities te vinden, en je hoeft alleen maar kort voor zonsondergang uit je raam te kijken om te beslissen of de weersomstandigheden geschikt zijn om een van die composities vast te leggen.
Met genoeg tijd en passie zul je op een gegeven moment zeker je geluk vinden. Er zullen altijd dagen zijn waarop je thuiskomt zonder foto’s die het bewerken waard zijn, maar met genoeg doorzettingsvermogen kun je af en toe een paar korte momenten meemaken waarop alles wat je je maar kunt wensen zich recht voor je ogen ontvouwt.
Mijn belangrijkste motivatie voor het maken van landschapsfoto’s is altijd geweest om andere mensen (meestal andere fotografen) te inspireren om de locaties op mijn foto’s te bezoeken. Maar voordat we anderen kunnen inspireren, moeten we eerst hun aandacht trekken. Wat moeten we doen als we het ons niet kunnen veroorloven naar het buitenland te reizen en we niet in de buurt van een iconische locatie wonen?
Naar mijn mening hebben we altijd een veel grotere kans om iemands aandacht te trekken met een geweldige foto van een gemiddeld onderwerp, dan met een gemiddelde foto van een geweldig onderwerp. Ik heb nu genoeg foto’s gezien van alle meest iconische locaties in IJsland, Patagonië, Lofoten, Namibië, enz. om een leven lang mee te gaan.
Ik geloof dat als we als fotografen willen opvallen, we ons moeten richten op dingen die voor ons persoonlijk belangrijk zijn, dingen die dichter bij huis liggen. We moeten nooit vergeten dat iedereen die naar onze foto’s kijkt, ze altijd anders zal interpreteren. Je saaie landschap zal altijd interessant lijken voor iemand.
Tegenwoordig ben ik veel meer geïnteresseerd in hoe je de dingen om je heen vastlegt dan in de dingen die je zelf vastlegt. Het maakt niet uit hoeveel tijd, geld of moeite het je gekost heeft om te staan waar je je foto’s genomen hebt, als je foto’s geen interessant verhaal vertellen dat me op een emotioneel niveau raakt, dan zullen je foto’s waarschijnlijk volledig onopgemerkt aan me voorbijgaan.
Maar dit zijn slechts mijn meningen en ik realiseer me dat ze door veel mensen die dit artikel lezen verworpen zullen worden. Ik wil zeker niemand ontmoedigen om hun volgende fotografische reis naar het buitenland te plannen. Ik wilde alleen maar zeggen dat je niet hebt. te ver reizen als je foto’s wilt maken die mijn aandacht trekken.
Over de auteur: Paul Bruins is een semi-gepensioneerde in Zuid-Afrika gevestigde professionele landschapsfotograaf. De in dit artikel geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur. De afgelopen 20 jaar heeft Bruins zich ingezet om elke hoek van zijn woonplaats en land te verkennen en te fotograferen. Hij organiseerde en organiseerde een aantal fototentoonstellingen, workshops en rondreizen over de hele wereld. Zijn foto’s hebben ook talrijke wedstrijden en prijzen gewonnen en zijn gepubliceerd in kalenders, tijdschriften en boeken. Je kunt meer van zijn werk vinden op zijn Flickr en Facebook.
Image credits: Alle foto’s door Paul Bruins.