Scherptediepte: Ondiep versus diep DoF

Geschatte leestijd: 13 notulen

Wat is het verschil tussen een ondiepe versus diepe scherptediepte, en waarom is het belangrijk voor je fotografie?

Scherptediepte (DoF) is een van de belangrijkste fotografische concepten die je ooit zult tegenkomen, en als je kunt leren om het in je voordeel te manipuleren, word je meteen een betere fotograaf. Daarom ga ik in dit artikel alles delen wat je moet weten over ondiepe en diepe scherptediepte, waaronder:

  • Hoe de perfecte DoF te bereiken
  • Wanneer gebruik je een ondiepe of een diepe scherptediepte?
  • Veel voorbeelden van de kracht van verschillende DoF-effecten
  • Tal van nuttige tips onderweg

Laten we er meteen in duiken.

Ondiepe scherptediepte
Voorbeeld van een ondiepe scherptediepte

Ondiepe versus diepe scherptediepte: inhoudsopgave

Wat is scherptediepte?

Scherptediepte verwijst naar de zone van acceptabele scherpte binnen een foto.

Dus als je een boom fotografeert, en alleen een tak is scherp, dan heb je een geringe scherptediepte geproduceerd. Aan de andere kant, als de takken, de stam en zelfs de ruimte voor en achter de boom in focus zijn, dan heb je een diepe scherptediepte geproduceerd.

Bekijk de dagprijs

Je bent ongetwijfeld veel voorbeelden van ondiepe en diepe scherptediepte tegengekomen, zelfs als je het je op dat moment niet realiseerde. Ondiepe scherptedieptefoto’s hebben heel weinig focus (onthoud dat de zone van acceptabele scherpte smal), dus ze hebben over het algemeen een duidelijke achtergrondonscherpte, zoals deze:

omheining met achtergrond bokeh

Diepe scherptedieptefoto’s zijn het tegenovergestelde, met veel scherpte in de hele scène. In een diepe scherptedieptefoto kun je vaak elk detail eruit pikken:

melkweg 's nachts in de woestijn

De belangrijkste afhaalmaaltijd hier is eenvoudig:

Elke foto heeft een focuszone en afhankelijk van verschillende factoren (uitgelegd in een later gedeelte!), Krijg je een ondiepe focuszone, een diepe focuszone of ergens daartussenin.

Laten we nu eens kijken naar ondiepe en diepe scherptediepte in meer detail:

Ondiepe scherptediepte uitgelegd

Een geringe scherptediepte verwijst naar foto’s met slechts een splinter in focus.

Dus een portret met een geringe scherptediepte kan alleen het hoofd van het onderwerp, of zelfs alleen de ogen, scherpstellen, terwijl de achtergrond wazig is in de vergetelheid:

mannelijk portret met wazige achtergrond

En een boslandschap met een geringe scherptediepte heeft misschien maar een blad of twee in focus, terwijl de bomen vervagen in zachtheid:

bladeren met geringe scherptediepte

Een geringe scherptediepte is super handig wanneer je je onderwerp van de achtergrond wilt laten knallen. Als je bijvoorbeeld een persoon fotografeert voor een drukke bosscène, om de persoon te benadrukken, moet je de lommerrijke achtergrond vervagen.

Maar hoe kun je eigenlijk een ondiepe scherptediepte produceren?

Er zijn drie eenvoudige manieren. Laten we ze een voor een aanpakken:

Een groot diafragma gebruiken

Hoe breder je lensopening, hoe ondieper de scherptediepte.

En u kunt een groot diafragma instellen door een klein f-getal in te stellen, zoals f / 1.8, f / 2.8 of f / 4. Al het andere is gelijk, hoe kleiner het f-getal, hoe smaller de scherptediepte, daarom fotograferen portretfotografen met ondiepe scherptediepte vaak met lenzen die kunnen dalen tot f / 1.4 of zelfs f / 1.2.

Gebruik een lange brandpuntsafstand

Hoe langer de brandpuntsafstand van de lens, hoe ondieper de scherptediepte.

Dus als je een portretonderwerp vanuit een kamer fotografeert, kan een 50 mm-lens je een gemiddelde scherptediepte geven, terwijl een 135 mm-lens je een veel ondieper resultaat geeft.

Natuurlijk is het verhogen van de brandpuntsafstand niet altijd praktisch – ten eerste kost het wisselen van lenzen tijd, plus je werkt misschien liever met een enkele prime. Dat is waar de derde methode voor het verminderen van de scherptediepte van pas komt:

Kom dichter bij je onderwerp

Hoe dichter je bij je onderwerp komt (d.w.z. bij het scherpstelpunt van je lens), hoe ondieper de scherptediepte.

Als je een voetballer fotografeert vanaf de overkant van een veld, ervan uitgaande dat je de focus op het lichaam van de speler hebt genageld, zal de scherptediepte reusachtig. Maar als je recht op de speler afloopt en recht in zijn gezicht schiet, zal de scherptediepte ultradiep zijn.

Alles bij elkaar

Het is belangrijk om te erkennen dat deze drie factoren – diafragma, brandpuntsafstand, eend afstand tot onderwerp – werk samen om de scherptediepte in een foto te produceren.

Als je een groot diafragma gebruikt, een 400mm lens, en je komt zo dicht mogelijk bij je onderwerp, dan zal de scherptediepte waanzinnig klein zijn. Als u echter een groot diafragma gebruikt, maar vervolgens een groothoeklens (bijvoorbeeld 24 mm) gebruikt en u fotografeert over een kamer, zal de scherptediepte ergens tussen ondiep en diep liggen.

Uiteindelijk, als het bereiken van een ondiepe scherptediepte belangrijk voor je is, dan zul je je waarschijnlijk moeten aanpassen verscheidene elementen om het gewenste effect te krijgen, niet slechts één.

Diepe scherptediepte uitgelegd

Vergeet niet dat een diepe scherptediepte verwijst naar een grote scherptezone. Dus in plaats van de achtergrond te vervagen, krijg je een scherp onderwerp en een gedetailleerde omgeving.

Landschapsfotografen houden van diepe scherptediepte omdat het alle spectaculaire details in een scène benadrukt, van het water op de voorgrond tot de bergen op de achtergrond:

rivier-, bos- en berglandschap met een diepe scherptediepte

En architectuurfotografen fotograferen ook met een diepe scherptediepte om scherpe lijnen en texturen te benadrukken:

architectuur hoog gebouw op zoek naar boven

Er zijn drie manieren om een diepere scherptediepte te produceren (en ze zijn gewoon de tegenover van de hierboven onderzochte ondiepe scherptedieptefactoren):

Een smal diafragma gebruiken

Hoe smaller het diafragma van je lens, hoe dieper de scherptediepte.

Dus als je op f/6.3 schiet, produceer je over het algemeen een gemiddelde scherptediepte. Duw dit naar f/8, en de scherptediepte wordt dieper; duw dit nogmaals naar f/16, f/18 of zelfs f/22, en je scherptediepte wordt nog dieper.

(Opmerking: een instelling voor een smal diafragma heeft een aantal nadelen, dus je moet altijd voorzichtig zijn voordat je mikt op een ultradiepe scherptediepte. Smalle diafragma’s worden geplaagd door scherpte-degraderende diffractie, en ze laten ook heel weinig licht binnen, dus je zult vaak met een statief moeten fotograferen.)

Een brede brandpuntsafstand gebruiken

Lenzen met een brede brandpuntsafstand produceren diepe scherptediepte, al het andere is gelijk. Schiet op 35 mm en je scherptediepte zal behoorlijk diep zijn. Ga naar 24mm en je scherptediepte wordt nog dieper. En met 14mm is het eenvoudig om een hele scène scherp te houden, zelfs als je een groot diafragma gebruikt.

Dit is trouwens een manier waarop landschapsfotografen erin slagen om de hele dag ultrascherpe landschappen te fotograferen – ze houden zich aan brandpuntsafstanden van 12-20 mm, wat een lange weg gaat naar het behoud van een diepe scherptediepte.

Verplaats je ver van je onderwerp

Zoals je al weet, vermindert het dicht bij je onderwerp komen de scherptediepte – dus het is logisch dat bewegen weg van je onderwerp vergroot de scherptediepte, toch?

En het is waar: hoe verder je van je onderwerp af komt, hoe groter de scherptediepte.

Als je een bloem van een handbreedte wegschiet, zal de scherptediepte klein zijn. Maar loop 20 passen terug en de scherptediepte zal onmiddellijk enorm worden.

Ondiepe versus diepe scherptediepte: voorbeelden

Op dit punt zou je behoorlijk bekend moeten zijn met ondiepe versus diepe scherptediepte (ook bekend als diepe focus versus ondiepe focus), en je moet een goed begrip hebben van de mechanismen die de verschillende DoF-effecten produceren.

In deze sectie wil ik je meenemen door enkele voorbeelden van scherptediepte, met als doel te laten zien wat scherptediepte echt kan doen en waarom het zo’n belangrijk fotografisch concept is.

De eerste is een eenvoudig portret. Zoals je kunt zien, is de achtergrond een reeks rommelige pretparkattracties, maar ze zijn kunstig vervaagd door een ondiepe scherptediepte. Het beeld is gemaakt met een diafragma in het bereik van f / 1.4 tot f / 2.8, en als de fotograaf een diafragma van bijvoorbeeld f / 11 had gebruikt, zou de opname gewoon niet hebben gewerkt; de ritten zouden zich hebben vermengd met het onderwerp en het oog van de kijker zou niet in staat zijn om scherp te stellen.

ondiepe scherptediepte portret van een vrouw in een pretpark

Hier is nog een ondiep scherptediepteportret, dicht bij het onderwerp genomen met een diafragma van f / 1.4. Hier is het onmogelijk om te vertellen wat er oorspronkelijk op de achtergrond was – waarschijnlijk enkele bomen – maar het ondiepe scherptediepte-effect voorkomt dat een drukke achtergrond de kijker overweldigt:

man met wazige achtergrond

Ten slotte gebruikt deze close-up van de bloem een ondiepe scherptediepte om de afleidende bloemen en bladeren op de achtergrond te minimaliseren. Merk op hoe de hoofdbloem opvalt, dankzij een diafragma van f / 3.5, een brandpuntsafstand van 105 mm en een kleine afstand tussen de camera en het onderwerp.

iris met geringe scherptediepte

Aan de andere kant is het de diepe scherptediepte in deze bosscène die de kijker naar binnen trekt en zijn aandacht vasthoudt:

pad door het bos in de herfst

Hier is nog een bosscène waar de diepe scherptediepte essentieel is. Zonder de scherpe lijnen van de bomen zou het oog van de kijker beginnen af te dwalen – maar een ultrasmal diafragma en een groothoekbrandpuntsafstand zorgen ervoor dat de opname overal scherp is.

omhoog kijken langs bomen naar een blauwe lucht met een diepe scherptediepte

En op deze foto benadrukt een diepe scherptediepte de scherpe lijnen van het gebouw, samen met de contrasterende texturen (glas, metaal, lucht en meer):

museumgebouw in Cleveland

Hoe de perfecte scherptediepte te bereiken

Nu u weet hoe verschillende scherptediepte-effecten worden geproduceerd, omvat het bereiken van de perfecte scherptediepte twee eenvoudige stappen:

  1. Het bepalen van de scherptediepte u willen
  2. Volg de bovenstaande richtlijnen om dat effect te krijgen

Dus kijk naar je scène. Stel jezelf de vraag: Wil ik een bepaald onderwerp benadrukken? Als het antwoord is ja, dan is een geringe scherptediepte waarschijnlijk een goed idee; anders is een diepe scherptediepte misschien de betere keuze, vooral als u veel interessante details wilt benadrukken.

Breng vervolgens de nodige wijzigingen aan om het juiste resultaat te bereiken. Vergeet niet dat u voor een geringe scherptediepte het volgende kunt doen:

  • Verbreed het diafragma
  • Gebruik een lange lens
  • Kom dichter bij je onderwerp

En voor een diepe scherptediepte kunt u:

  • Verklein het diafragma
  • Een groothoeklens gebruiken
  • Ga weg van je onderwerp

Als dit hele proces een beetje eenvoudig klinkt, is dat omdat het dat is – het verkrijgen van de perfecte scherptediepte zou niet moeilijk moeten zijn, althans niet als je eenmaal weet wat je doet!

Wanneer een ondiepe scherptediepte gebruiken

Hoewel ondiepe scherptediepte er vaak artistiek uitziet, zijn er momenten waarop het werkt – en er zijn momenten waarop het het beste kan worden vermeden. Overmatig gebruik van ondiepe scherptediepte komt vaak voor, dus het is belangrijk dat u vanaf het begin begrijpt wanneer u op die achtergrondonscherpte moet mikken en wanneer het beter is om de scène overal scherp te houden.

In het bijzonder moet u overwegen een ondiepe scherptediepte te gebruiken als:

  1. Je fotografeert een portretonderwerp en je wilt dat hun hoofd / lichaam opvalt en de achtergrond vervaagt (hetzij voor verbeterde diepte / scheiding of omdat de achtergrond afleidt).
  2. Je doet aan macrofotografie en je wilt een artistiek, abstract effect.
  3. Je fotografeert straatfotografie en je wilt een onderwerp van de achtergrond scheiden (of de nadruk leggen op de chaos op de achtergrond).
  4. Je doet aan huisdier-, dieren- of vogelfotografie en je wilt het hoofdonderwerp laten opvallen.

Natuurlijk is dit nauwelijks een uitputtende lijst, maar probeer het wel te volgen (of op zijn minst als leidraad te gebruiken). Tuurlijk, als je een scène vindt die alleen maar schreeuwt geringe scherptediepte, zelfs als het in strijd is met de items die ik hierboven heb gedeeld, ga ervoor – gebruik gewoon geen ondiepe scherptediepte alleen omdat je dat kunt.

Wanneer een diepe scherptediepte te gebruiken

Diepe scherptediepte is perfect voor momenten waarop de hele scène telt. Misschien bevat het nuttige compositorische elementen (zoals leidende lijnen), of misschien is elk deel van de scène zorgvuldig gepositioneerd om het shot te verbeteren.

  1. Je fotografeert landschappen en wilt veel diepte creëren, met een scherpe voorgrond, middengrond en achtergrond.
  2. U fotografeert architectuur en wilt het gebouw nauwkeurig weergeven (bijvoorbeeld voor een onroerendgoedvermelding).
  3. Je doet aan macrofotografie en wilt het hele onderwerp van voor naar achter benadrukken.
  4. Je fotografeert straatscènes en je wilt de chaos van de omgeving benadrukken, of je wilt gewoon je scherptezone vergroten om je slagingspercentage te verbeteren.

Net als bij ondiepe scherptediepte, je kunnen gebruik een diepe scherptediepte op onconventionele manieren – bijvoorbeeld bij het maken van portretten – maar je moet altijd voorzichtig zijn en doordachte DoF-beslissingen nemen.

Ondiep versus diepe scherptediepte: conclusie

Nu u dit artikel hebt voltooid, kunt u vol vertrouwen ondiepe en diepe scherptediepte-effecten maken en u moet ook weten wanneer u de ene optie boven de andere moet gebruiken.

Dus pak een camera en begin te oefenen. Test hoe het wijzigen van het diafragma, de brandpuntsafstand en de afstand tot het onderwerp van invloed is op je scherptediepte.

En begin dan met het opnemen van de verschillende effecten in je fotografie!