Schaduwfotografie

Geschatte leestijd: 11 notulen

Schaduwen zijn een fantastisch manier om uw foto’s te verbeteren.

Maar hoe kun je de best mogelijke schaduwfotografie doen?

En wat is de gemakkelijkste manier om echt controle te krijgen over je foto’s en het soort schaduwfoto’s te krijgen dat je altijd al wilde?

Daar gaat dit artikel over.

Ik ga een aantal tips en trucs met je delen voor de best mogelijke schaduwfotografie, waarmee je consistent verbluffende schaduwfoto’s kunt maken!

Bekijk de dagprijs

Laten we er meteen in duiken.

Wanneer u schaduwen in uw fotografie moet opnemen

Schaduwen spelen veel rollen in foto’s – soms slecht, maar meestal goed.

Subtiele, geleidelijke schaduwen kunnen bijvoorbeeld veel diepte toevoegen aan uw afbeeldingen, zonder onflatteuze donkere en heldere gebieden te creëren.

En dramatische, harde schaduwen kunnen zeer abstracte scènes creëren, met een sterk contrast en beweging tussen donker en licht.

Dat gezegd hebbende, kunnen harde schaduwen in sommige situaties onflatteus zijn (zoals voor portretfotografie), en je wilt zeker geen harde schaduwen als je vogel-, natuur- of landschapsfotografie doet.

In deze situaties wil je nog steeds schaduwen, maar je wilt dat ze zachter, geleidelijker en subtieler zijn in hun overgangen.

Hoe creëer je deze verschillende soorten schaduwen? Hoe begrijp je het licht zodat je de schaduwen krijgt die je wilt, wanneer je ze wilt?

Dat is waar de volgende sectie over gaat:

Verschillende soorten schaduwen maken

Er zijn twee brede schaduwkenmerken waarvan u op de hoogte wilt zijn:

Lengte.

En hardheid.

Schaduwlengte spreekt voor zich; lange schaduwen strekken zich uit over de grond, terwijl korte schaduwen heel weinig bedekken.

Om langere schaduwen te krijgen, zorg je er gewoon voor dat je lichtbron lager staat, ten opzichte van je onderwerp. Op die manier krijg je een lange schaduw over de grond.

Je hebt waarschijnlijk gemerkt dat schaduwen later op de dag langer worden, juist om deze reden; de zon staat lager aan de hemel, wat betekent dat schaduwen veel langer worden. Maar als de zon hoog aan de hemel staat, zijn schaduwen gewoon donkere klodders onder je onderwerpen, zoals deze:

Snappen?

Wat betreft schaduwhardheid, dit heeft te maken met de overgang van donker naar licht.

Harde schaduwen hebben een zeer snelle overgang, zoals een lijn met harde randen.

Terwijl zachte schaduwen een langzame overgang hebben, een die veel geleidelijker is.

Straatfotografen houden van harde schaduwen, omdat ze dramatisch contrast creëren.

Terwijl portretfotografen veel liever zachtere, zachtere schaduwen hebben, die er veel minder hoekig en veel flatteuzer uitzien.

Maar hoe krijg je zachte schaduwen versus harde schaduwen?

Het heeft allemaal te maken met de grootte van de lichtbron en de afstand tot het onderwerp. Grote, nauwe lichtbronnen werpen zeer zachte schaduwen; verre, kleine lichtbronnen werpen zeer harde schaduwen.

Als je een studiofotograaf bent, kan dit erg complex worden, omdat je met meerdere lichtbronnen kunt werken en ze heen en weer kunt verplaatsen om ze dichterbij of verder te maken. U kunt ook modifiers toevoegen om ze groter of kleiner te maken.

Als je echter een buitenfotograaf bent, kun je bepalen of je schaduwen met zachte randen of harde schaduwen krijgt.

Erken gewoon dat fel zonlicht in de middag harde schaduwen biedt, terwijl bewolkt licht zachte schaduwen biedt – schaduwen die in feite zo zacht zijn dat ze nauwelijks waarneembaar zijn.

En vroeg op de dag fotograferen (net na zonsopgang) of laat op de dag (net na zonsondergang) biedt iets tussen deze twee uitersten:

Mooie, waarneembare schaduwen, maar schaduwen die niet erg hard zijn.

Laten we nu eens kijken naar enkele tips voor mooie schaduwfotografie.

Plaats uw onderwerp zorgvuldig voor de beste schaduwen

Schaduwfotografie draait om positionering.

Afhankelijk van de richting van het licht krijg je schaduwen voor je onderwerp, achter je onderwerp en onder je onderwerp.

En hoewel alle drie die resultaten er mooi uitzien, zullen er momenten zijn waarop u het ene effect over het andere wilt creëren, in welk geval u wilt begrijpen hoe positionering schaduwen beïnvloedt.

Ik raad je aan om licht te zien als het aanbieden van vijf hoofdrichtingen:

• Achtergrondverlichting, die van achter het onderwerp komt en schaduwen naar voren werpt.
• Voorlicht, which komt van voor het onderwerp en werpt schaduwen achter.
• Zijlicht, dat van rechts of links van het onderwerp komt en schaduwen werpt aan de andere kant.
• Bovenlicht, dat van boven het onderwerp komt en schaduwen direct onder hen werpt.
• Opwaarts licht, dat van onder het onderwerp komt en schaduwen omhoog werpt.

Erken nu dat elk van deze lichtrichtingen een ander type schaduw biedt.

Dus welke lichtrichting is het beste?

Zoals ik al zei, het hangt echt af van je voorkeuren. Maar meteen kunt u de koplamp elimineren. Frontlight werpt een schaduw achter je onderwerp, maar omdat je onderwerp het gebied erachter uit het zicht blokkeert, zul je niet eindigen met een erg schimmige foto.

(De uitzondering is als je hoog boven je onderwerp kunt komen en naar beneden kunt fotograferen. Maar in zo’n geval is het verwijzen naar de verlichting als “frontlight” een beetje misleidend, aangezien het licht niet van achter de camera komt.)

Persoonlijk hou ik van zijlicht voor schaduwfotografie. Zijlicht creëert de meest dramatische schaduwen en kan u gesplitste verlichting geven, waarbij slechts de helft van het onderwerp wordt verlicht.

Zijlicht kan je ook coole, driedimensionale afbeeldingen geven, waarbij je onderwerp gedeeltelijk in schaduwen is gehuld.

Achtergrondverlichting kan ook werken en het heeft de neiging om erg in-your-face te zijn, omdat de schaduwen rechtstreeks naar de camera bewegen. In dergelijke situaties kunt u proberen laag te komen en de schaduw te gebruiken als een manier om het oog in het frame te leiden.

Neerwaarts licht is wat je krijgt tijdens de harde middag. Het is erg dramatisch, hoewel het ook vrij onflatteus is voor portretonderwerpen, omdat de schaduwen zo hard zijn.

En opwaartse verlichting is moeilijk te vinden in de natuur, en ik raad het niet echt aan. Het geeft een heel spookachtige uitstraling, met allerlei rare, onnatuurlijke, onverwachte schaduwen.

Maak opnamen in zwart-wit voor opvallende afbeeldingen

Bij zwart-witfotografie draait alles om tonen.

En schaduwen produceren de meest interessante tonen van allemaal. Ze produceren lijnen en vormen en overgangen van donker naar licht, wat zwart-witfotografie echt doet tikken.

Daarom raad ik je aan om schaduwfotografie in zwart-wit te doen, of in ieder geval te proberen; het zwart-wit medium zal de schaduwen en de overgangen in de scène echt benadrukken.

Als u nu fotografeert met een DSLR of een andere camera met een optische zoeker, wilt u waarschijnlijk gewoon converteren naar zwart-wit in de nabewerking. U kunt dit doen in een programma zoals Lightroom, Photoshop of Luminar.

Maar als u fotografeert met een spiegelloze camera of via het LCD-scherm aan de achterkant van de camera, kunt u het eigenlijk programmeren om zwart-wit weer te geven terwijl u een voorbeeld van de scène bekijkt.

Dat is mijn persoonlijke favoriete manier om in zwart-wit te fotograferen, omdat je kunt zien of de opname goed zal uitpakken voordat je hem maakt – plus, je kunt precies begrijpen hoe de opname er in zwart-wit uit zal zien en hoe de schaduwen en hooglichten het uiteindelijke beeld zullen creëren.

Overigens voelt zwart-witfotografie in het begin niet altijd helemaal comfortabel omdat de beelden vaak niet uitpakken zoals je verwacht.

Maar laat dit je niet afschrikken; na een paar zwart-witfotografie-uitstapjes, begin je een gevoel voor zwart-witconversie te ontwikkelen – en kun je zwart-witfoto’s ver van tevoren “zien”.

Neem zoveel mogelijk contrast op in uw foto’s

Wanneer je met schaduwen werkt, als je alleen veel donkere gebieden en heel weinig hooglichten opneemt, zul je moeite hebben om iets interessants te maken. De hele scène zal samenvloeien en het shot zal gewoon niet opvallen.

In plaats daarvan raad ik je aan het hoofdonderwerp van je scène te bepalen – het ding dat je wilt benadrukken, zoals een persoon of een gebouw of, wanneer je schaduwfotografie doet, een interessante schaduw.

Stel vervolgens zo samen dat je hoofdonderwerp enigszins geïsoleerd is in het frame en sterk contrasteert met de gebieden eromheen.

Dus als je een schaduw fotografeert, probeer dan de opname zo in te kaderen dat deze op een helderdere achtergrond valt.

En zorg ervoor dat alle gebieden rond de schaduw ook helderder zijn, zodat de schaduw blijft opvallen.

Je bent ook vrij om contrast toe te voegen in de nabewerking, maar het loont vaak om te beginnen met een mooi contrast. Vervolgens kun je het, als je wilt, accentueren in een programma zoals Lightroom.

Overigens is het vermeldenswaard dat zwart-witconversie heel goed samengaat met contrast.

Dus als je interessante, contrastachtige foto’s maakt, maar je krijgt gewoon niet de type van dramatisch beeld dat je wilt, probeer dan te converteren naar zwart-wit.

U zult onder de indruk zijn van de resultaten!

Zoek naar textuur voor opvallende inhoud

Zijlicht zorgt ervoor dat elk onderwerp er interessant driedimensionaal uitziet.

Maar waar zijlicht werkelijk excels is bij interactie met textuur.

Zie je, textuur biedt allerlei kleine pieken en dalen voor zijlicht om zich in te nestelen, wat veel abstracte, bijna psychedelische schaduwen creëert.

Om zoiets te bereiken, moet je fotograferen wanneer de zon heel laag aan de hemel staat, zodat het licht de textuur vanaf de zijkant harkt. Als de zon te hoog komt, worden de interessante schaduwen aanzienlijk verminderd.

Merk op dat textuur groot kan zijn, zoals in het geval van hoge grassen of bomen – maar het kan ook erg klein zijn, zoals in het geval van bakstenen op een gebouw.

Echt, je zult overal textuur beginnen te vinden, zodra je ernaar begint te zoeken.

Verwaarloos dus niet de mogelijkheden die het biedt!

Wees niet bang om een hoge ISO te gebruiken voor interessante korrels

Fotografeer je standaard onderwerpen bij goed licht, dan is het aan te raden om de laagste ISO te gebruiken die je je kunt veroorloven.

Een ISO van 100 voorkomt bijvoorbeeld dat ruis je ongerepte natuurfoto’s verpest, wat je wilt; vergelijk dit met een ISO van 6400, wat veel ongewenste korrels zal toevoegen.

Maar…

Als het gaat om schaduwfotografie, kun je eigenlijk wegkomen met veel korrel.

Dit komt omdat fotografie met een hoog contrast, evenals zwart-witfotografie, erg vergevingsgezind is voor ruis. Het voegt een gruizige, intense textuur toe die zorgt voor foto’s die interessanter zijn, niet minder.

Gerelateerd bericht: Fotografie bewerkingsstijlen

Sommige fotografen gebruiken zelfs graag hoge ISO’s, op zoek naar een luidruchtiger uiterlijk (en ze voegen ook filmkorreleffecten toe aan hun afbeeldingen in de nabewerking).

Mijn persoonlijke aanbeveling zou zijn om je ISO om te beginnen laag te houden, maar als het licht beperkt is en je een smaller diafragma of een snellere sluitertijd nodig hebt, wees dan niet bang om je ISO echt op te drijven.

Zolang je in orde bent met een korreligere textuur, krijg je nog steeds een aantal zeer mooie foto’s, waarvan sommige minstens zo goed zullen zijn als een schoner, ruisvrij alternatief.

Dat gezegd hebbende, is het mogelijk om te ver te gaan en uiteindelijk veel details te verdoezelen dankzij hopen ruis. Houd er dus rekening mee hoe ver je je ISO duwt (de precieze hoeveelheid ruis verschilt van camera tot camera, maar er zijn tegenwoordig maar heel weinig camera’s die gedetailleerde beelden produceren tot voorbij ISO 12800 of zo).

Schaduwfotografie beheersen: conclusie

Als je prachtige schaduwfotografie wilt maken, dan zou dit artikel je veel advies moeten geven om je schaduwfoto’s echt naar een hoger niveau te tillen.

Vergeet dus niet om te zoeken naar contrast, probeer zwart-wit conversies, positioneer je onderwerp zorgvuldig, onder andere.

En je zult eindigen met een aantal geweldige resultaten!