Nikon Z9 langdurige opname-ervaring


Mijn persoonlijke Z9, compleet met geel identificatietape en RRS arca-stijl modulaire plaat met verstelbare L-beugel.

Alle foto’s door Barnaby Britton

Eerst een bekentenis, want ik weet dat het ter sprake zal komen. Ik heb geen Nikon Z9 nodig. Ik heb er een gekocht omdat ik dat wilde (en omdat ik geen hypotheek heb en geen kinderen). De Z9 was mijn ‘ontslag nemen bij DPReview na 13 jaar’-cadeau aan mezelf, als je het wilt weten. En als je niet wist dat ik DPReview verlaten had, wel, nu weet je het.

Nu ik niet meer voor de kost over camera’s schrijf, heb ik tot mijn vreugde de tijd en zin gevonden om erop uit te trekken en foto’s te nemen. Ik heb de Z9 de afgelopen zes maanden voor verschillende persoonlijke projecten gebruikt, waaronder de voortzetting van een schelpenopgravingsproject bij weinig licht aan de kust van de Stille Oceaan, veel portretten, en (totaal nieuw voor mij) zelfs wat astrofotografie op amateurbasis. In elk van die omgevingen heeft de camera aan mijn verwachtingen voldaan of die zelfs overtroffen. Als er iets mis ging, was dat bijna altijd omdat Ik had iets verknoeid – wat precies is wat je zou hopen, in een camera ontworpen voor professioneel gebruik.

Vóór de Z9 was mijn laatste uitgebreide, uitgebreide ervaring met een vlaggenschipcamera met verwisselbare lens van Nikon de D3S, die in 2009 werd uitgebracht. Ik heb op DPReview veel geschreven over de D3S en zijn nauw verwante voorganger de D3. Hier. Zijn. Links. Daarna heb ik een aantal jaren een D810 gehad voordat ik overstapte op een Z7.

De Z9 is aanzienlijk groter dan de Z7 die ik tot dan toe had gebruikt, maar hij is in vrijwel alle opzichten aanzienlijk meer camera. Zo herbergt de grote geïntegreerde handgreep een krachtige EN-EL18d batterij, die goed is voor duizenden opnamen op een enkele lading.

Toen ik in 2018 de overstap maakte naar spiegelloze camera’s, zwoer ik min of meer dat ik nooit meer terug zou gaan naar de dagen van grote, zware, geïntegreerde grip DSLR’s. De Z7 kreeg veel kritiek toen hij werd uitgebracht omdat hij minder aanpassingsmogelijkheden en minder autofocusopties bood dan zijn DSLR bijna-equivalent de D850, maar hij was een stuk lichter – een belangrijk verkoopargument, in mijn boek. Dat, plus zijn superieure ergonomie, zijn verbluffende sensor met cross-sensor autofocus dekking, zijn ingebouwde beeldstabilisatie, en zijn gedetailleerde, meeslepende zoeker maakte van mij snel een bekeerling.

Bekijk de dagprijs

Ik hield van mijn Z7, en doe dat nog steeds. Het is een camera voor fotografen, en gebouwd als een blokhut. Maar de beperkte instelmogelijkheden en nul voorzieningen voor verticale bediening in een ILC die meer dan $ 3.000 kost, hebben altijd een beetje pijn gedaan. Nikon verdient lof voor het feit dat het zowel de Z6 als de Z7 aanzienlijk heeft verbeterd via firmware in de jaren na hun release, maar firmware kan geen verticale bedieningshendel toevoegen, net zo min als het een smakeloze belichtingsmodusknop kan verwijderen.

Ontdek de Z9

De Z7 II verbeterde de oorspronkelijke Z7 in veel opzichten, maar het was duidelijk dat Nikon uiteindelijk een spiegelloze ILC van echt professioneel niveau zou uitbrengen. En inderdaad, na lang wachten, ongetwijfeld enigszins verlengd door een vervelende wereldwijde pandemie, kregen we de Z9.

De Z9, afgebeeld naast Nikon’s eerste professionele spiegelreflexcamera, de Nikon F. De F werd een icoon van de fotojournalistiek van het midden van de 20e eeuw, met name in de jaren zestig en zeventig van de Vietnam-oorlog.

Autofocus verbaast

Hoewel hij in wezen dezelfde beeldkwaliteit biedt als de vier jaar oude Z7, is de Z9 naar mijn mening de eerste Nikon-camera die echt alles uit zijn resolutie kan halen, dankzij de AF-prestaties. Ik vind met name dat ik er echt op kan vertrouwen dat de camera scherpstelt op ogen, met een opmerkelijk hoog succespercentage, zelfs wanneer ik opnamen maak op de lange zijde van een langzame telelens of wijd open op een snelle prime lens. De Nikon Z9 is dol op ogen. Hij kan er niet genoeg van krijgen. Groot, klein, zijprofiel, dier of mens, het maakt bijna niet uit. En als hij eenmaal een oog heeft gevonden, kan hij er over het algemeen op vertrouwen dat hij het snel scherp heeft en dat ook zo houdt.

Dit kereltje wist dat ik naar hem op zoek was, dus dook hij maar even boven de grond. Maar dat was genoeg voor de Eye AF van de Z9 om hem vast te leggen.

Nikkor Z 100-400mm F4.5-5.6 S + 1.4X extender | ISO 1250 | 1/800 sec | F9.0

Toen ik in Oregon huisbewaarder was voor Dale Baskin, redacteur van DPReview, heb ik voor de grap een middag lang een marmot voor zijn keukenraam gevolgd. Toen het beestje eindelijk in beeld kwam, stelde de Z9 onmiddellijk scherp op zijn oog, zodat ik een paar foto’s kon maken voordat het diertje de grond raakte.

Bij het maken van portretten met de Z7, raakte ik gewend aan een vrij traditionele ‘verplaats AF punt, vergrendel focus, neem een foto’ methode van fotograferen. Hoe verleidelijk het ook was om gezichts- en oogdetectie-AF te activeren in de continue AF-stand, de trefkans was te laag om erop te vertrouwen. De Z9 daarentegen kan ogen met een griezelige nauwkeurigheid vinden en hierop scherpstellen, zelfs wanneer (zoals hier) het onderwerp tegenlicht heeft, een zonnebril draagt en in beweging is.

Nikkor Z 24-120mm F4 S | ISO 720 | 1/320 sec | F4.0 (korrel toegevoegd in DxO Film Pack 6)

Mijn ervaring met het fotograferen van ‘sport en actie’ mag dan beperkt zijn, maar een recent weekend met de nieuwe Nikkor Z 800mm F6.3 VR S bood de gelegenheid om de automatische onderwerpsdetectie en volgkwaliteit van de Z9 uit te proberen op, afwisselend, krachtige straaljagers, watervliegtuigen met lage prestaties en redelijk gemiddeld presterende (ik ben geen expert) ganzen. Het was een verhelderende ervaring, en een nuttige les in elementaire fysica: Het maakt niet uit hoe goed je camera en lens zijn, objecten in de verte gefotografeerd op hete, wazige dagen zullen er nog steeds zacht uitzien.

De Z9 volgde het Blue Angels displayteam prima (ik fotografeerde met een 1,4X extender, gewoon om het leven van de camera nog moeilijker te maken), maar hoewel mijn opnamen goed genoeg zijn voor gebruik online, biedt nadere inspectie een casestudy over de resolutievernietigende effecten van thermische vervorming.

Luchtshow teams zijn geweldig om naar te kijken, maar moeilijk te fotograferen. Ik gebruikte een 800mm lens met 1.4X extender om dicht bij de Blue Angels te komen tijdens hun recente optreden in Seattle, maar de afstand, en de hete, wazige lucht van een 90 graden dag, nemen echt een hap uit de kritische scherpte.

Nikkor Z 800mm F6.3 VR S + 1,4X extender | ISO 800 | 1/4000 sec | F9.0

Ondanks de uitdagende situatie heeft de Z9 de vliegtuigen uitstekend gevonden en gevolgd, en hoewel ze niet allemaal even scherp zijn door de hitte en de nevel, zijn mijn opnamen gemakkelijk goed genoeg voor de meeste toepassingen, behalve voor grote afdrukken.

Nikkor Z 800mm F6.3 VR S + 1,4X extender | ISO 2500 | 1/4000 sec | F9.0

De enige situatie op die zonnige dag waar de Z9 moeite mee leek te hebben, was toen de straaljagers voor het landschap in de verte bewogen; op dat moment had de camera moeite om ze te onderscheiden tegen de contrastarme achtergrond. Ik experimenteerde met 3D Tracking en Auto Area AF en ontdekte dat beide modi goed werkten, waarbij 3D Tracking over het algemeen een betere keuze was bij het scherpstellen op een enkele straaljager, en Auto Area AF betrouwbaarder was bij gemengde formaties.

Het autofocussysteem van de Z9 is getraind om meerdere soorten onderwerpen te herkennen, waaronder vliegtuigen. Ik glimlachte toen ik opnamen maakte van lijnvliegtuigen die SeaTac verlieten, toen ik zag dat de AF-rasterring van de camera de cockpit van dit vliegtuig (in feite zijn ‘ogen’) aanwees als het ideale scherpstelpunt.

Nikkor Z 800mm F6.3 VR S | ISO 220 | 1/500 sec | F8.0

Toen ik die avond enkele grotere en meer kalme lijnvliegtuigen fotografeerde die mijn plaatselijke vliegveld SeaTac verlieten, viel het me op hoe de Z9, nadat hij zijn doel had geïdentificeerd als een vliegtuig, automatisch het AF-draaiboek verkleinde en boven de cockpit aan de voorkant van het vliegtuig plaatste – zijn ‘ogen’, in feite. Nog indrukwekkender als je bedenkt dat de vliegtuigen zich van me af bewogen.

Deze autofocus is natuurlijk geen nieuws; het is een van de belangrijkste redenen waarom de Z9 al bijna sinds de lancering niet meer op voorraad is.

Andere opmerkelijke verbeteringen

Autofocus is zeker de grootste en belangrijkste verbetering in de Z9 voor mij, maar er zijn anderen. Om te beginnen is de levensduur van de batterij waanzinnig, vooral bij het maken van bursts. Op de dag dat ik de Blue Angels fotografeerde, heb ik uiteindelijk meer dan 9.000 foto’s gemaakt, maar de batterij van de Z9 was nog steeds sterk, met 46% resterende lading.

Het bewijs dat je met de Z9 meer dan 9.000 foto’s kunt maken en toch nog bijna de helft van de accucapaciteit over hebt als je salsts maakt.

De hoeveelheid aanpassingsmogelijkheden voor de bediening van de Z9 (verder uitgebreid in FW 2.0) is een andere zeer welkome upgrade ten opzichte van eerdere camera’s uit de Z-serie, die zelfs verder gaat dan wat ik gewend was van de D3S en D810, en eindelijk het volledige potentieel ontsluit van een ‘everything by wire’-systeem. Met 14 aanpasbare bedieningspunten op de camerabehuizing en nog eens zes of meer aangepaste bedieningsopties op lenzen uit de high-end Z-serie, is de Z9 de meest flexibele camera die Nikon ooit heeft gemaakt. Hoe u uw Z9 instelt, is natuurlijk een kwestie van persoonlijke voorkeur, maar als u op mij lijkt, is het eerste wat u wilt doen de vergrendelings-/Fn4-knop opnieuw toewijzen om de weergave te starten, zodat deze overeenkomt met eerdere Nikon ILC’s.

Mijn banken voor opnamen en aangepaste instellingen

De eerste dag dat ik mijn Z9 in mijn bezit had, heb ik er enkele uren op de bank mee doorgebracht, de menu’s doorgenomen, opties geselecteerd en opgeslagen, en geleerd wat alle verschillende instellingen betekenden. Een van de eerste dingen die ik onder de knie wilde krijgen waren de banken met opname-instellingen en aangepaste instellingen. De banken voor opname-instellingen en aangepaste instellingen van de Z9 zijn verbeterd ten opzichte van eerdere versies (de belangrijkste verandering is dat AF-modi nu worden geteld als een ‘opname’-instelling).

Als je op mij lijkt, is het eerste wat je wilt doen het opnieuw toewijzen van de vergrendel/Fn4-toets om het afspelen te starten, zodat deze overeenkomt met vorige Nikon ILC’s

Ik heb de LAN/mic-knop op de achterkant van de camera toegewezen om de opnamemenubank te selecteren, en met die knop ingedrukt kan ik snel door de vier banken, A, B, C en D, bladeren met de functieknop op de achterkant. Ik heb ook een ‘opnamemenu-bank’ en een ‘aangepaste instellingen-bank’ opgeslagen in het ‘i’-menu van de Z9, zodat ik beide van daaruit kan wijzigen. Het meest verwarrende aspect van de opnamemenu’s en de banken met aangepaste instellingen van de Z9 is uit te vinden wat ze onderscheidt, hoe ze moeten worden ingesteld en hoe ze op een complementaire manier kunnen worden gebruikt. Als ze eenmaal zijn opgeslagen, is het oproepen van de banken een kwestie van seconden.

Voorlopig heb ik de banken A, B, C en D voor opnamen en aangepaste instellingen ingesteld om elkaar aan te vullen. Omwille van de ruimte, heb ik hieronder alleen de meest opvallende instellingen opgesomd.

  • A: Algemene fotografie
    • Rauw: Hoog rendement*
    • Foto flikker reductie: Op
    • Focus mode: AF-S / Eén punt
    • Witbalans: Natuurlijk licht auto
    • Trillingsdemping: Aan – normaal
    • 30fps en 120fps release modes: Uitgeschakeld
    • Hoge fps zoeker weergave: Uit
  • B: Fotografie bij weinig licht
    • Rauw: Verliesloze compressie
    • Focus mode: AF-S / Eén punt
    • Witbalans: Daglicht
    • Lange belichting NR: Op
    • Langere sluitertijden: Op
    • Trillingsdemping: Aan – normaal
    • AF-hulpverlichting: Uit
    • Warme weergave kleuren: Mode 2 (+3 helderheid)
    • Starlight view: Toegewezen aan Fn3
  • C: Macro / productfotografie
    • Ruw: Verliesvrije compressie
    • Foto flikker reductie: Op
    • Focus modus: MF + focus peaking
    • Witbalans: Flitser
    • Trillingsdemping: Uit
    • AF assist verlichting: Op
    • Bekijk modus: Aanpassen voor kijkgemak
  • D: Sport en actie / Portretten
    • Rauw: Hoog rendement*
    • Foto flikker reductie: Op
    • Focus mode: AF-C / Auto-gebied AF
    • Witbalans: Natuurlijk licht auto
    • Trillingsdemping: Aan – normaal
    • 30fps en 120fps release modes: Ingeschakeld
    • Hoge fps zoeker weergave: Op

Als ik bijvoorbeeld weet dat ik productfoto’s wil maken voor DPReview, zet ik zowel de bank met opname-instellingen als de bank met aangepaste instellingen op ‘C’, en ik ben er klaar voor. De grootste ‘gotcha’ is dat als je aan het fotograferen bent in een bepaalde instellingenbank en je wijzigt om welke reden dan ook een van de instellingen, deze wijziging de oorspronkelijk opgeslagen instelling in de bank zal overschrijven. Om deze en andere redenen kan de implementatie van de banken voor opname/aangepaste instellingen moeilijk zijn om onder de knie te krijgen, maar het is een krachtige functie als ze correct wordt gebruikt.

Als u niet zoveel flexibiliteit nodig hebt, kunt u met de aangepaste instelling ‘opnamefuncties oproepen’ (RSF) snel tot 12 belangrijke instellingen oproepen met één druk op de knop (ze kunnen worden geactiveerd terwijl de knop wordt vastgehouden, of met de knop worden in- en uitgeschakeld). Dit is misschien al het maatwerk dat de meeste Z9-fotografen nodig hebben. Zo kunt u bijvoorbeeld snel 3D AF Tracking + 20 fps inschakelen, als u spontane actie wilt vastleggen. U kunt RSF echter niet gebruiken om de scherpstelling op te roepen modus, d.w.z. AF-S of AF-C. Al in de war?

Avonturen in astrofotografie

Als fan van beeldvorming bij zeer weinig licht, greep ik de kans aan om de Melkweg te fotograferen tijdens een recente periode van helder weer. Ik heb al vele pogingen tot astrofotografie ondernomen, maar nog nooit met succes. Ik weet nu dat mijn eerdere mislukkingen niet zozeer te maken hadden met de apparatuur die ik gebruikte, of zelfs mijn techniek, maar veeleer met mijn onvolledige kennis van de nachtelijke hemel en mijn slechte voorbereiding. Fotograferen samen met een vriend die meerdere keren per maand op pad gaat, alle apps heeft, alle voorspellingen in de gaten houdt en alle goede plekken kent, was een eye-opener. De avond dat we de Melkweg gingen fotograferen, deed zij het meeste werk – ik volgde alleen de instructies.

Het Mount Rainier National Park, iets meer dan twee uur van Seattle, is een populaire plek voor astrofotografie. Ik gebruikte de ‘Starlight’ modus van de Z9 om deze opname van de Melkweg boven Mount Rainier samen te stellen en scherp te stellen.

Nikkor Z 14-24mm F2.8 S | ISO 2000 | 10 sec | F2.8

De Z9 is een plezier om te gebruiken bij zeer weinig licht. De knoppen met achtergrondverlichting maken het eenvoudig om de belangrijkste bedieningselementen te bedienen, en twee modi voor een ‘warme weergave’ (d10) bij weinig licht veranderen de GUI in een ‘rood op zwart’-interface met een lage intensiteit om nachtzicht te behouden. De warme weergavestanden zijn geen perfecte ervaring (donkerrode/zwarte tekst op het scherm over een donker live-beeld is erg moeilijk te lezen – ik hoop dat Nikon dit kan verbeteren), maar het maakt wel een verschil voor het kijkcomfort in situaties waarin het behoud van nachtzicht belangrijk is.

Om 2:00 uur ’s nachts, in de bijna volledige duisternis van Mount Rainier National Park, kwam de ‘Starlight’-stand (d9) van de Z9 ook goed tot zijn recht. In deze modus wordt de verversingssnelheid van de livebeeldfeed sterk verlaagd, om een maximale helderheid te bieden voor de compositie bij opnamen bij extreem weinig licht. Afhankelijk van het lichtniveau kan het resulterende livebeeld behoorlijk ruisig zijn, maar ik vond het helder genoeg om de omtrek van nabijgelegen bomen en de verre Mount Rainier te kunnen onderscheiden, zodat ik mijn opnamen nauwkeurig in real-time kon kaderen zonder proefopnamen te hoeven maken.

De achter- en bovenknoppen van de Z9 kunnen desgewenst worden verlicht, voor gebruiksgemak bij zeer weinig licht. Knopverlichting kan op verzoek worden geactiveerd door de aan/uit-schakelaar voorbij de ‘aan’-stand te trekken, of u kunt de verlichting standaard inschakelen via een aangepaste instelling.

De Starlight-modus schakelt ook super-hooggevoelige autofocus in, waardoor AF op de sterren zelf mogelijk wordt. Het is traag en werkt het beste op objectieven met een maximaal diafragma van meer dan F2.8 (en het lijkt een voorkeur te hebben voor Nikon Z-glas), maar het werkt wel. Terzijde: ik gebruik de modus Starlight vaak, zelfs bij goed licht, omdat het effect daarvan is dat de schaduwen en middentonen in het livebeeld worden versterkt – iets wat echt helpt bij het samenstellen van beelden in contrastrijke omstandigheden. Ik gebruik de Starlight-modus zelfs zo vaak dat ik hem heb toegewezen aan de Fn3-knop aan de voorkant van de Z9.

Ondertussen maken de langere sluitertijden van de Z9 belichtingstijden tot 15 minuten mogelijk, zonder intervalmeter – geweldig voor astrofotografie in een groot veld. En laten we niet vergeten dat het 4-assige kantelbare touchscreen kan worden uitgeklapt voor verticaal composities en horizontale, om die Instagram-waardige foto’s van de Melkweg te helpen maken. Zoals zoveel aspecten van de ergonomie en functieset van de Z9, zijn noch de lange belichtingstijden in de camera, noch het beweegbare scherm uniek voor de Z9, maar beide zijn welkome toevoegingen ten opzichte van eerdere generaties Nikon ILC’s. Het spreekt voor zich dat de enorme batterij van de Z9 meer dan voldoende is voor een hele nacht fotograferen bij gematigde temperaturen.

Een verticale opname van dezelfde scène, met een langere brandpuntsafstand om meer aandacht te vestigen op Mount Rainier. De kleine lichtjes aan de zijkant van de berg zijn klimmers die voor zonsopgang de top willen bereiken.

Nikkor Z 35mm F1.8 S | ISO 3200 | 13 sec | F1.8

Ik ben best tevreden met de resultaten van mijn eerste echte astrofotografie-excursie, en ik heb veel geleerd. Ik heb met de Z9 naast mijn al lang gebruikte Z7 gefotografeerd, en hoewel ik met beide fatsoenlijke foto’s heb gemaakt, bleek de Z9 veel veelzijdiger en was het verreweg de prettigste camera om te gebruiken. De grootste fout die ik maakte was dat ik op de een of andere manier – en ik weet nog steeds niet hoe – per ongeluk de hele nacht in het hoog-efficiënte Raw-formaat heb geschoten – het meest gecomprimeerde van de drie Raw-formaten die op de Z9 beschikbaar zijn. Het goede nieuws is dat de tests van DPReview hebben aangetoond dat het nadeel voor de beeldkwaliteit te verwaarlozen is, maar ik ben nog steeds boos op mezelf, al was het maar omdat mijn voorkeursworkflow voor ruisonderdrukking DXO Pure Raw 2 omvat, die de HE Raw-bestanden van de Z9 (nog) niet herkent.

De positieve kant van die stomme fout is dat ik nu veel meer vertrouwen heb in het idee om in HE Raw modus te fotograferen – ik zal nooit meer astrofotografie in HE Raw fotograferen, maar voor sport- en actiefotografen die veel bursts maken en Raw willen maar ook kaartruimte willen besparen, is het een no-brainer.

De kortste videorubriek die u ooit op DPReview zult lezen

Een belangrijk deel van de functies van de Z9 is natuurlijk video. Hoewel ik geen video-opnamen maak voor mijn persoonlijke werk, heb ik een Z9 gebruikt als onderdeel van een commerciële videoreportage eerder deze zomer in Berlijn, waar hij perfect paste naast een Blackmagic Pocket Cinema Camera 6K, waarmee ik 4K-opnamen maakte tijdens drukke (en hete) dagen van 12 uur zonder een seconde te missen. Onze regisseur bij die opnames heeft niets dan goeds over de Z9 te zeggen, en DPRTV’s eigen Jordan Drake was er lyrisch over in deze video en nog eens hier. Zij zijn de experts, niet ik.

Verzoeken, ergernissen en laatste gedachten

Zo wat niet doen Ik hou van de Z9? Eerlijk gezegd, niet veel, maar ik heb wel een paar wensen. Met de recente astrofotografie-ervaring vers in het geheugen, zou ik echt willen dat de gekozen compressiemodus voor Raw-bestanden ergens in de UI van de Z9 duidelijk werd aangegeven, in plaats van te worden begraven in de beeldkwaliteitsectie van het menusysteem. Ik zou willen dat de beschermende lamellen over de sensor automatisch worden geactiveerd wanneer een lens wordt verwijderd, in plaats van alleen wanneer de camera wordt uitgeschakeld. Ik zou willen dat de ringvormige vergrendel/aan-schakelaar op de verticale greep kon worden omgekeerd zodat hij overeenkomt met de hoofdschakelaar en ik niet steeds aan de verticale knoppen hoef te draaien. uit wanneer ik ze wil uitschakelen op (waarom Nikon, waarom?).

De Nikon F4S uit het filmtijdperk had een verticale greep, met een secundaire ontspanknop en een ringvormige vergrendel/aan-schakelaar eromheen met dezelfde rotatielogica als de schakelaar rond de hoofdsluiterknop. Om een of andere reden was tegen de tijd dat de F5 (en de ergonomisch vergelijkbare D1/H, hier rechts afgebeeld) werd uitgebracht, de rotatielogica van de verticale bedieningsschakelaar omgedraaid. Zelfs na bijna 30 jaar wennen aan de verandering, vergrendel ik nog steeds de verticale bedieningsorganen van de Z9 wanneer ik ze wil aanzetten.

Ik zou ook willen dat de ‘warme’ modus GUI kon worden aangepast om de tekst op het scherm leesbaarder te maken. Ik zou echt graag een EVF met hogere resolutie willen, maar dat is niet iets dat in firmware kan worden toegevoegd. Ik zou echter graag zien dat de banken voor opnamen en aangepaste instellingen van de Z9 nog verder worden gerationaliseerd, en ik zou ook liever zien dat het intervalopnamegedeelte van het menu in gewoon Engels wordt geschreven, in plaats van de huidige vorm waarin het (zoals bij veel camera’s) lijkt op een vraag van een wiskundetoets op de middelbare school. Ten slotte zou ik liever een D6-achtig slotje zien om de geheugenkaartklep te openen, in plaats van het ‘omlaag duwen en trekken’-slot van de Z9. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat je de kaartklep van de Z9 ooit per ongeluk zult openen, heb ik soms moeite om hem te openen met opzet, vooral als je handschoenen draagt of in het donker.

De Z9 is een geweldige camera.

Maar uiteindelijk zijn dit kleine klachten. De Z9 is een geweldige camera, en het feit dat ze nog steeds zo moeilijk te vinden zijn zegt minstens zoveel over de begeerlijkheid van de Z9 als over de aanhoudende problemen met de levering. Er was veel vraag naar de Z9 van zowel Z6- en Z7-bezitters die geduldig hadden gewacht op een upgrade van de autofocus, als van D850- en D5/6-fotografen die hadden vermeden ‘mirrorless’ te gaan tot Nikon hen een camera met gelijkwaardige of betere AF kon bieden. Ik had het geluk dat ik mijn Z9 in januari kon ophalen – sommige toekomstige eigenaars staan nog steeds in de rij. Sluit vriendschap met uw plaatselijke camerawinkel, als u het geluk hebt dat er nog een in de buurt is.

Voor mij, net als voor de meeste amateurs, is $5.500 een hoop geld om aan een camera uit te geven. Ondanks de financiële pijn heb ik geen spijt van mijn aankoop. De Z9 is misschien groot, misschien zwaar, en misschien meer dan ik nodig heb, maar het is een camera die me verrukt en die me zin geeft om te gaan fotograferen. Wie kan daar een prijskaartje aan hangen?


Voorbeeld Galerij

Gelieve geen van deze afbeeldingen te reproduceren op een website of een nieuwsbrief/magazine zonder voorafgaande toestemming (zie onze copyright pagina). Wij stellen de originelen ter beschikking van particuliere gebruikers om te downloaden naar hun eigen machines voor persoonlijk onderzoek of afdrukken (in combinatie met deze recensie). Gelieve ze niet te gebruiken voor commerciële doeleinden.