Meetmethoden: De ultieme gids

Geschatte leestijd: 13 minuten

Wil je weten welke verschillende meetstanden je camera biedt? Wil je weten hoe je de beste meetstand kiest, ongeacht je situatie?

Daarover gaat dit artikel.

Ik ga je alles vertellen wat je moet weten over meetstanden, waaronder:

• Hoe meetstanden werken
• De drie verschillende soorten meetmethoden
• Hoe kies je de beste meetstand voor de situatie
• Veel voorkomende meetfouten

Klinkt dat goed?

Laten we er meteen in duiken.

Bekijk de dagprijs

Wat zijn fotografie meetmodi en hoe werken ze?

Elke digitale camera heeft een meter.

Een meter meet de hoeveelheid licht die weerkaatst wordt door een tafereel. Dus op een heldere, zonnige dag zal de meter veel licht meten. Op een donkere, bewolkte avond zal de meter weinig licht meten.

Zo kan de meter bepalen hoeveel licht er binnengelaten moet worden voor een goede belichting.

Veel licht maakt de foto licht; weinig licht maakt de foto donker. De camerameter probeert daar dus een evenwicht tussen te vinden, en een foto te maken die noch licht noch donker is, maar een neutrale toon: middengrijs, ook wel 18% grijs genoemd. In de ogen van de meter is een foto met 18% grijs een perfecte belichting.

Nu wordt de hoeveelheid binnengelaten licht bepaald door twee instellingen: het diafragma en de sluitertijd.

(De ISO doet er ook toe, maar niet op dezelfde manier).

Dus de meter stuurt de camera om een bepaald diafragma en een bepaalde sluitertijd te gebruiken – om een perfecte belichting te krijgen.

En het werkt, min of meer. Als je foto’s maakt van zeer uniforme scènes, zal een basismeter je een goede belichting geven met enige consistentie. Stel je voor dat je een mooie, middelrode stenen muur fotografeert. De omgeving is vrij uniform. Een basiscamera-meter, die rekening houdt met de hele scène, zal het prima doen.

Lees ook: Het vergelijken van de beste lichtmeter apps

Maar hier is het probleem:

Wat als je een scène fotografeert die niet uniform is? Bijvoorbeeld, als je een kind fotografeert tegen een zwarte achtergrond. Wat gebeurt er dan?

In dat geval zou een basismeter rekening houden met de hele scène, die grotendeels gedomineerd wordt door de zwarte achtergrond. En hij zou de scène heel licht maken, om de achtergrond te compenseren, terwijl je eigenlijk alleen het kind goed belicht wilt hebben, omdat dat het onderwerp van de foto is.

Dan krijg je een middelmatige grijze achtergrond met een ultra helder kind. En dat is niet ideaal.

Dat is waar meetprogramma’s om de hoek komen kijken. Want met meetprogramma’s kun je belangrijke gebieden in een scène selecteren, zodat de camerameter die zwaarder weegt bij het bepalen van de juiste belichting.

Dat brengt ons bij het volgende onderdeel:

De drie soorten meetmethoden

Bij de meeste digitale camera’s kun je kiezen uit drie meetstanden:

• Centrum-gewogen gemiddelde meting
• Spotmeting
• Evaluatieve meting (ook bekend als patroonmeting en matrixmeting)

Laten we eens nader bekijken wat elke meetstand doet:

Centrum-gewogen gemiddelde meting

Gemiddelde meting werkt zoals het klinkt:

Het weegt het midden van de foto zwaarder dan de hoeken. Met andere woorden, het geeft meer belang aan het midden van de foto.

Dus als je een kind fotografeert tegen een zwarte achtergrond, zou de centrum-gewogen gemiddelde meting rekening houden met de hele scène, maar meer belang hechten aan het midden (waar het kind staat).

Het zou dus mogelijk een goed belichte foto van het kind opleveren – een foto waarbij de achtergrond donker blijft en het kind er mooi uitziet.

Het belangrijkste nadeel van de centrum-gewogen gemiddelde meting is dat het niet erg precies is. Er wordt meer gewicht toegekend aan het midden van het beeld, maar het bevat nog steeds metingen van de hele scène. Bovendien kan het gebied in het midden dat wordt benadrukt groter zijn dan je wilt.

Dat is waar spotmeting om de hoek komt kijken:

Spotmeting

Spotmeting meet alleen een kleine cirkel in het midden van de zoeker. Het gebruikt deze kleine cirkel om de juiste belichting te berekenen.

Het verschilt dus op twee belangrijke punten van de midden-gewogen gemiddelde meting:

Ten eerste is de grootte van de cirkel kleiner dan die van de centrum-gewogen gemiddelde meting. Spotmeting gebruikt een cirkel die ongeveer 2-3% van het frame beslaat.

Ten tweede, gebieden buiten de cirkel zijn niet beschouwd. Er is geen weging; de meter meet geen andere gebieden van het frame.

Bij het fotograferen van een kind tegen een zwarte achtergrond zou spotmeting alleen het gezicht van het kind meten, en waarschijnlijk een ideale belichting van het kind opleveren (terwijl de achtergrond zwart blijft).

Merk op dat sommige camera’s ook een gedeeltelijke meetmodus bieden, die ongeveer hetzelfde werkt als spotmeting, maar een groter deel van de scène meet, ongeveer 10%.

Evaluatieve meting

Als je een Nikon camera gebruikt, wordt dit matrixmeting genoemd; als je een Canon camera gebruikt, is dit evaluatieve meting. Het wordt soms ook patroonmeting genoemd.

Evaluatieve meting houdt rekening met verschillende factoren van de scène, vaak met inbegrip van de gebieden van de scène die scherp zijn en het AF-punt dat je hebt geselecteerd. De details hangen af van de fabrikant van de camera, maar sommige camera’s vergelijken de scène met een database van beelden om de juiste belichting te bepalen.

In principe probeert evaluatieve meting rekening te houden met de hele scène en via complexe berekeningen de absoluut beste belichting voor uw behoeften te bepalen.

De beste meetmethode kiezen

Nu je alles weet over de drie meetstanden, is het tijd om te praten over het kiezen van een meetstand – een die je de beste belichting voor de scène geeft.

Ik raad je aan om evaluatieve meting te gebruiken als je standaard meetstand. Evaluatieve meting werkt over het algemeen het beste; het geeft je over het algemeen een goede belichting, zelfs als de scène complex is.

Evaluatieve meting helpt je bij de belichting van scènes waarbij het hele kader van belang is. Voor deze landschapsscène bijvoorbeeld moet het hele beeld goed belicht zijn, van hoek tot hoek:

Er is geen ruimte voor een compromis. Als de scène iets helderder was, zou de opname details in de hoge lichten verliezen; als de scène iets donkerder was, zou de opname details in de schaduwen verliezen.

Evaluatieve meting is ook goed als de belichting van de scène redelijk gelijkmatig is. Kijk eens naar deze opname:

Er zijn geen lichte delen en geen echt donkere delen. In plaats daarvan is de opname zeer gelijkmatig van kleur. Technisch gezien zou elk meetprogramma waarschijnlijk goed werken in deze situatie, maar de evaluatieve meting geeft de meeste kans op succes.

Ik raad je aan om zeer zelden een centrum-gewogen gemiddelde meting te gebruiken. De enige keer dat ik een centrum-gewogen gemiddelde meting wil gebruiken is als het hoofdonderwerp een groot deel van de scène in beslag neemt, maar de hoeken van het beeld niet belangrijk zijn. Als je bijvoorbeeld aan sport doet, kun je de centrum-gewogen meting gebruiken om een atleet redelijk goed te belichten.

Je kunt ook een centrum-gewogen meting gebruiken als je te maken hebt met een heldere achtergrond, zoals in dit portret:

De achtergrond zelf blijft helder, maar het hoofdonderwerp is goed belicht.

Tot slot raad ik je aan spotmeting te gebruiken als alleen je hoofdonderwerp telt. Als je vogels fotografeert, zorgt spotmeting ervoor dat de vogel goed belicht is. Dit is perfect, want het vastleggen van details in de vogel is waarschijnlijk het enige dat telt. Hetzelfde geldt voor andere natuurfotografie.

Deze scène is een goede voor spotmeting:

Zolang je ervoor zorgt dat je onderwerp zich onder de spotmetingcirkel bevindt, kun je ervoor zorgen dat je een mooi belichte foto krijgt.

Spotmeting presteert ook goed in situaties waarin de achtergrond de scène negatief beïnvloedt. Dus als je een heldere achtergrond hebt, zoals hieronder, is spotmeting een goede keuze:

Maar merk op dat spotmeting alleen het midden van het kader meet. Dus als je onderwerp beweegt, blijft het waarschijnlijk niet in het midden. Dan raad ik je aan om terug te gaan naar evaluatieve meting.

Gerelateerde post: Het zonesysteem gebruiken om betere belichtingen te maken

Meetfouten

Hoewel camerameters goed presteren, maken ze toch fouten.

Dan moet jij, als fotograaf, ingrijpen.

Gelukkig zijn de fouten vrij voorspelbaar.

Weet je nog dat ik zei dat camerameters tot doel hebben de scène neutraal 18% grijs te maken?

Nou, soms is een scène moet niet 18% grijs zijn. Als je een nachtscène fotografeert, moet die donkerder zijn dan 18% grijs, omdat je de scène wilt afbeelden zoals je die ziet. Als u een bruid in een witte bruidsjurk fotografeert, moet de scène helderder zijn dan 18% grijs, omdat u alle witte tinten van de jurk wilt weergeven.

Kijk naar deze scène:

Het moet absoluut niet 18% grijs zijn. Het is een zeer witte sneeuw scène, en het moet zo belicht worden. Dus moest ik overbelichten om een goed resultaat te krijgen.

In het algemeen zullen camerameters zeer donkere scènes overbelichten en zeer lichte scènes onderbelichten. Dit is iets waar je op moet letten. Wees klaar om belichtingswijzigingen door te voeren om te compenseren!

Als je een scène fotografeert die helder hoort te zijn, overweeg dan je diafragma te vergroten of je sluitertijd te verlengen om extra licht binnen te laten.

Gerelateerde post: High Key vs. Low Key Verlichting

Als je een scène fotografeert die donker hoort te zijn, overweeg dan je diafragma te verkleinen of je sluitertijd te verkorten om minder licht binnen te laten.

En je krijgt een perfecte belichting.

Meetmodi: Conclusie

Wat zijn de beste meetmethoden voor fotografie?

Hopelijk weet je nu het antwoord.

Want het kiezen van een meetstand hoeft niet moeilijk te zijn. Denk gewoon aan het soort foto dat je maakt en kies de stand die het beste werkt!