Jason Allen gebruikte Midjourney om AI-gegenereerde kunst te maken. Het werd eerste bij de Colorado State Fair kunstwedstrijd voor schone kunsten. De intense reacties waren onmiddellijk.
In Jason Allen’s tweet waarin hij zijn overwinning aankondigt, beschrijft hij hoe hij zijn woordspreuken heeft verfijnd. Daarna heeft hij de kunst vergroot, afgedrukt op canvas en ingeschreven in de categorie Digital Arts / Manipulated Photography. Hij voegde eraan toe: “Ik heb me voorgenomen om een statement te maken door Midjourney op een competitieve manier te gebruiken en wow! Ik kon niet meer opgewonden zijn dat ik gewonnen heb met mijn favoriete stuk.”
Is AI-gegenereerde kunst eigenlijk kunst?
Mensen verspilden geen tijd in hun reacties. Van extreem negatieve reacties over “flauwe kunstbewegingen” tot “het eindproduct is wat telt.” Een van de grappigere commentaren vermeldde dat “AI-kunstwerken nu de ‘aan de muur geplakte banaan’ van de digitale wereld zijn.”
Zoals hierboven vermeld, werd het ingezonden in de categorie Digital Arts / Manipulated Photography. Verschillende rapporten geven ook aan dat Allen inzond als “Jason Allen via Midjourney.” Of de jury wist dat dit betekende dat het AI-gegenereerde kunst was, kunnen alleen de juryleden zeggen.
Wat betekent dit voor fotografen?
Wat uw mening ook moge zijn, door AI gegenereerde kunst doet de grens tussen fotografie en digitale kunst vervagen. De titel van de kunstcategorie zelf geeft al een verdere aanwijzing.
Het intypen van een woordprompt om iets AI-gegenereerde kunst te laten maken, doet veel fotografen al opstaan en opletten. Fotografen met oog voor geschiedenis kunnen zich herinneren dat nog niet zo lang geleden kunstliefhebbers vaak zeiden dat het simpelweg “vastleggen van de werkelijkheid” fotografie nog geen “kunst” maakt. Voor veel fotografen kan dit debat dicht bij huis raken.
De dood van de fotografie?
Maar DALL-E 2 van OpenAI brengt dit naar een ander niveau. Nu, DALL-E 2 kan “realistische bewerkingen maken aan bestaande beelden van een natuurlijke taal bijschrift. Het kan elementen toevoegen en verwijderen terwijl het rekening houdt met schaduwen, reflecties en texturen.” DALL-E 2 kan ook een afbeelding nemen en er eindeloze variaties van maken.
Een gebruiker kan een gebied selecteren, woordprompts intypen, en de afbeelding op een muur veranderen in iets anders. Als je wilt, kun je meer bloemblaadjes aan een bloem toevoegen. Je kunt een wazig deel van een afbeelding weghalen en scherp maken, allemaal door woordspreuken. Je kunt een duizendpoot met een hoge hoed en legerlaarzen toevoegen, dansend op een knikker.
Oh zeker, je kunt veel van dit doen met Photoshop. Maar hier leiden je woordaanwijzingen tot eenvoudige, bijna onmiddellijke veranderingen die grenzeloos lijken. En de resultaten zijn verrassend indrukwekkend, zelfs in dit beta-stadium van DALL-E 2’s ontwikkeling. Niets houdt je tegen om je foto’s zo te bewerken dat ze niet meer te herkennen zijn van waar je begonnen bent.
Welke rol hebben wij in de toekomst?
Welke rol zullen fotografen in de toekomst spelen als je je beelden zo kunt manipuleren? Welke rol zullen fotografen of kunstenaars spelen als je realistische beelden kunt genereren van wat ze maar willen? Dit zou wel eens de doodsteek kunnen zijn voor bepaalde vormen van fotografie, zoals stockfotografie.
Veel kunstenaars zijn boos. En kun je het ze kwalijk nemen? Als je je hele leven hebt gestudeerd om kunst te maken en iemand voert toetsen in en pakt de eerste prijs, hoe zou je je dan voelen? Maar boze kunstenaars hebben de opmars van de technologie nooit tegengehouden. AI-gegenereerde kunst – of AI-gegenereerde fotobewerking – zal doorgaan of we het leuk vinden of niet. Blijf pissig of pas je aan, de keuze is aan ons.
De erosie van vertrouwen
Ons publiek koestert al een diep wantrouwen jegens fotografie. Nu al wordt “Photoshop” als werkwoord gebruikt: “Ik vraag me af of dat ‘gefotoshopt’ is?”. In de niet zo verre toekomst, zouden we kunnen zeggen: “Niet zeker of het echt is … dat zou helemaal Midjourneyed kunnen zijn!” Zo gaat het ook met nieuws, wetenschap, en video’s. Waarom zou fotografie gespaard blijven? Ik weet niet of iemand nog gelooft dat “de camera nooit liegt”.
Waarom is AI-gegenereerde kunst zo’n hot item nu?
In één woord, toegankelijkheid.
Enkele maanden geleden, maakte de Wombo Dream app een enorme indruk. Velen van ons begonnen kunst te maken. We stelden onwaarschijnlijke en vaak melk-uit-je-neus grappige woordspreuken samen om fascinerende en vaak hilarische beelden te maken.
DALL-E 2 en Midjourney hebben deelnemers de mogelijkheid geboden zich op te geven als beta testers, de laatste via Discord.
Vorig jaar, toen ik voor het eerst begon te experimenteren met AI-gegenereerde kunst, was het tweaky. Het betekende vaak het toevoegen van ingewikkelde (voor mij, in ieder geval) computer instructies in aanvulling op de woord prompts. Het was verwarrend en vergde een steile leercurve en enige kennis van code. Het is nu veel eenvoudiger, en de kwaliteit van de kunst is enorm verbeterd.
Meningen
Ik heb op dit punt vooral open vragen gelaten. Een van de doelstellingen van een artikel als dit is immers gedachten en meningen uit te lokken, en niet alleen de mijne te vertellen.
Ik ben enthousiast over de mogelijkheden van AI-gegenereerde kunst, en ja, AI-gegenereerde fotobewerking. Ik heb zelf geëxperimenteerd met het eerste.
Mijn bezorgdheid is echter niet afgenomen. In 2020 schreef ik: “AI staat nog in de kinderschoenen. Maar we hebben al de opzienbarend echte “deepfake” video’s gezien en hoe het steeds moeilijker wordt om realiteit van fictie te onderscheiden. Hoe zal dit de sociale media beïnvloeden? Wat voor invloed zal dit hebben op een publiek dat al moeite heeft om ‘nepnieuws’ te onderscheiden van wetenschappelijke feiten?”
We hebben ook gesproken over AI-gegenereerde kunst op de Photofocus Roundtable podcast. We hebben het gehad over het vertrouwen van mensen in het medium.
En hoewel dit niet mijn meest dringende zorg is, kom ik als nachtfotograaf regelmatig mensen tegen die denken dat de zeer surrealistische langbelichte beelden met lichtschilderingen “gefotoshopt” zijn. Hoe triest is het dat je jaren spendeert om je vak te leren en onnoemelijk veel uren maakt om naar locaties te rijden om er dan achter te komen dat mensen denken dat je het “gephotoshopt” hebt?