Zoals de meeste fotografen heb ik meer dan één cameratas. Er is mijn hoofdtas, mijn videotas, mijn kleine tas, mijn roltas voor in het vliegtuig, en die ene, nog nooit gebruikte, cameratas van onbekende oorsprong die achter in de kast staat.
Een online zoekopdracht naar “Kickstarter, cameratas” onthult een eindeloze reeks nieuwe tassen die regelmatig worden gemaakt en te koop aangeboden. Deze aanbiedingen komen zowel van gevestigde cameratassenmakers als van nieuwe bedrijven die zich voor het eerst op dit terrein begeven. De pitch voor elke nieuwe tas is meestal iets in de trant van hoe deze specifieke tas alle problemen zal oplossen die je hebt met je huidige tas. De Kickstarter-video’s lijken allemaal van hetzelfde storyboard te zijn gemaakt, met verplichte beelden van mensen die concepttekeningen aanpassen op een grote computermonitor, prototypes die worden getest, een vrouw die een bergpad oprijdt met een cameratas op haar rug en een yogamat die op die tas is vastgebonden, en een beeld van een 16″ MacBook Pro die in een speciaal vak wordt geschoven. Voeg wat commentaar toe over hoe de tas is gemaakt van gerecyclede materialen en de Kickstarter-campagne is klaar voor lancering. Het is opmerkelijk dat veel campagnes voor cameratassen op Kickstarter hun financieringsdoelen overtreffen. Fotografen geven duidelijk om cameratassen.
Ik ben niet zo toegewijd aan mijn cameratassen als andere fotografen lijken te zijn. Als er hier op Fstoppers een nieuwe cameratas wordt besproken, levert dat veel commentaar op. Mensen wijzen op wat zij zien als ontwerpfouten in die tas en geven vaak de naam en het modelnummer van hun favoriete tas. Terwijl ik deze woorden typ, weet ik niet van welke fabrikant mijn belangrijkste cameratas is, maar ik geloof dat hij van Lowepro is. Als ik achter mijn computer vandaan stap om de tas te onderzoeken, zie ik dat het een stopgezette Lowepro-tas is die qua ontwerp lijkt op de Lowepro Fastback Pro BP 250 AWIII.
Ik merk dat veel fotografen hun cameratas op hun rug dragen tijdens het fotograferen van evenementen. Ik vind het moeilijk om door de menigte te navigeren als ik een tas draag. Bovendien is er op de meeste evenementen geen plaats om een cameratas vast te zetten en loop ik het risico dat de tas wordt gestolen als ik hem meeneem naar een evenement en hem onbeheerd achterlaat. Om deze redenen neem ik vaak geen cameratas mee als ik een evenement fotografeer. Ik woon in NYC, waar ik vaak de metro neem naar mijn bestemming. Het is moeilijk om meerdere camerabody’s en lenzen in de trein te vervoeren zonder een goede cameratas, dus soms moet ik een cameratas meenemen als ik op deze manier reis. Als ik echter met de auto naar een optreden ga, laat ik de tas vaak thuis en reis ik met de spullen op de vloer van de auto of in de kofferbak.
Het geheim van deze minimalistische aanpak is de Domke F-901 en F902 tas. Ik gebruik deze al tientallen jaren omdat ik nog geen product heb gezien dat beter geschikt is om lenzen, batterijen, power bricks en accessoires in op te bergen terwijl je aan het werk bent. Ik draag meestal 2 of 3 van deze tasjes als ik evenementen fotografeer. Ik gebruik een Lowepro riem om het gewicht te ondersteunen, zodat mijn broek niet naar beneden wordt getrokken door het gewicht van de spullen. De tasjes zijn geweldig omdat ze geen vulling hebben en zodra je een lens verwijdert, ligt het tasje plat en lijkt het te verdwijnen.
Onlangs fotografeerde ik een terug-naar-school boekentas giveaway die werd gehouden op een drukke straat buiten een park in Brooklyn. Omdat ik naar dit evenement kon rijden had ik geen cameratas bij me. Ik droeg een Nikon Z6 met 24-70mm lens op de ene schouder, en een Nikon Z7 met 17-35mm lens op de andere. De Leica M10 Monochrom met 35mm Summilux droeg ik om mijn nek. Om mijn middel zaten de Lowepro riem en de Domke tassen. In de kleinere tas zat een Profoto A1, en in de grotere tas zat de oudere versie van de Nikon 70-200mm lens, die ik deze dag uiteindelijk niet gebruikte. De grotere tas is waar ik mijn M10 en 35mm lens in doe als ik straatfotografie doe of foto’s maak op evenementen van mijn familie.
Op deze manier kan ik me gemakkelijk door de menigte bewegen. En omdat ik niet heb geprobeerd mijn tas onder een tafel te verstoppen, kan ik het evenement fotograferen zonder me af te vragen of iemand mijn tas steelt terwijl ik aan het werk ben. Misschien werkt deze aanpak ook voor jou.
Wat is jouw favoriete cameratas? Laat je hem wel eens thuis als je aan evenementenfotografie doet?