De pandemie is een van de meest ingrijpende gebeurtenissen geweest in het leven van de meesten die nu leven. Ze is uniek en wreed geweest en heeft mensen, bedrijven en infrastructuur getroffen. Of je nu een professionele fotograaf bent of een hobbyist, het heeft ongetwijfeld de status quo voor je veranderd, maar hoe?
Een gesprek heeft mij tot twee lange artikelen aangezet, en u leest er nu een van. Dit gesprek was met een kennis die nieuwsgierig was hoe mijn bedrijf COVID-19 overleefde. Dit was niet expliciet wat ze zeiden, maar ik vermoed dat dit de drijfveer was voor de vragen en ik neem het hen niet kwalijk dat ze het zich afvroegen: Ik vraag me af hoeveel kleine en middelgrote bedrijven zo’n sterk en onverwacht verlies van omzet hebben overleefd.
Fotografen werden helaas meer getroffen dan de meesten. Verschillende studies en vragenlijsten meldden dat maar liefst 99% van de ondervraagde fotografen negatieve gevolgen had ondervonden, waarbij sommigen hun werk helemaal stopzetten, zoals pasgeboren fotografen. Deze neergang werd weerspiegeld in de camera-industrie, met toonaangevende fabrikanten die “buitengewone verliezen” erkennen, en de verkoop van spiegelloze camera’s die op zijn slechtst een klap van wel 75% kreeg. Of je nu een hobbyist bent die graag portretten maakt van vrienden en familie, of een van de grootste camerafabrikanten ter wereld, niemand is er ongeschonden vanaf gekomen. Ik wil me echter concentreren op de fotografen.
Zozeer als de pandemie een test is geweest voor de mate waarin een bedrijf voorbereid is op een ramp (in werkelijk onrealistische mate), was het ook een gedwongen periode van bezinning waarin velen van ons onze posities en ons vak opnieuw moesten beoordelen. In dit artikel ga ik na hoe de pandemie mijn benadering van fotografie als bedrijf heeft beïnvloed, maar ook als een ambacht waar ik van geniet.
De impact op mijn fotografiebedrijf
Ik kan er niet omheen dat mijn bedrijf zwaar heeft geleden. Hoe zou het ook anders kunnen? Het probleem was tweeledig: ten eerste kon ik de meeste fotoshoots niet uitvoeren door de vergrendeling en de beperkingen. Ten tweede hadden de meeste bedrijven eronder te lijden en konden ze het zich niet veroorloven prioriteit te geven aan fotografie. Voor de meeste bedrijven is fotografie geen noodzaak, en in tijden van crisis of dalende inkomsten zal het onderaan de prioriteitenlijst komen te staan.
Dus, wat gebeurde er eigenlijk? Het werd beduidend moeilijker om nieuwe klanten aan de praat te krijgen, en dus werd mijn pijplijn schaarser. Wat al in mijn pijplijn zat, zette het werk voor de nabije toekomst op een laag pitje, op een handvol na die het werk voortzetten zoals voorheen. (De laatste groep huurde me in voor shoots die in mijn thuisstudio gedaan konden worden). Tenslotte moesten mijn vaste klanten – degenen voor wie ik op locatie zou fotograferen – de geplande datum steeds met 4-6 weken verschuiven tot het haalbaar was. Dit ging een jaar lang zo door. De directe inkomsten uit fotografie daalden aanzienlijk en plotseling, en om het nog erger te maken – al was het maar psychologisch – gebeurde het tegen de achtergrond van een periode van sterke groei. Gelukkig voor mij – heel gelukkig – was ik altijd al geïnteresseerd in het ontwikkelen van meerdere inkomstenstromen, zowel voor mijn gemoedsrust als voor wat dan ook, en dit hielp.
Dus, hoe heeft het mijn benadering van mijn fotografiebedrijf veranderd? De meest voor de hand liggende manier is dat ik wist dat ik meerdere inkomstenstromen moest cultiveren. Een wereldwijde ramp is moeilijk voor te bereiden, maar een persoonlijke ramp is veel waarschijnlijker en kan veel van dezelfde gevolgen hebben. De minder verwachte manier is dat ik mijn benadering van de klanten met wie ik werk heb veranderd. Ik neem niet langer alle opdrachten aan die in de buurt komen van mijn tarieven, en ik neem geen cliënten meer aan die duidelijk moeilijk zullen zijn. Het belangrijkste is dat ik een hoge prioriteit geef aan klanten met wie ik graag werk en die me geen hoofdpijn bezorgen met het betalen van facturen of het verplaatsen van doelpalen.
De impact op mijn fotografie
Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat dit veel invloed zou hebben op mijn fotografie, en daarmee bedoel ik mijn vak. Ik had niet gedacht dat meerdere lockdowns, reisbeperkingen en een verandering in de financiële omstandigheden een weerslag zouden hebben op hoe of wat ik fotografeer, maar dat is wel gebeurd. Ik ben er niet zeker van dat ik volledig begrijp waarom ik mijn benadering van fotografie heb veranderd, maar er zijn een paar belangrijke manieren waarop ik dat heb gedaan.
De eerste en meest impactvolle verandering is mijn interesse om te fotograferen wat ik maar wil. Ik heb lang geprobeerd om mijn focus te verkleinen en me te specialiseren, ondanks mijn grote liefde voor fotografie en de vele genres. In een werksituatie is dat ongetwijfeld een slimme zet, maar buiten je portfolio ben ik daar niet zo zeker van. Misschien was het de komst van een drone in mijn arsenaal die me deed beseffen dat ik graag allerlei soorten foto’s maak en me daar meer op moet toeleggen. Hoe dan ook, sinds de pandemie en het niet kunnen fotograferen van mijn gebruikelijke onderwerpen, heb ik weer de grootst mogelijke verscheidenheid aan onderwerpen opgepakt.
Omgekeerd ben ik ook gestopt met mijn camera absoluut overal mee naartoe te nemen. Vroeger zorgde ik ervoor dat ik hem bij me had, zelfs op reizen waarvan ik wist dat hij mijn bad niet zou verlaten en dit werd een vermoeiende relatie. Ik voelde me gedwongen mijn camera mee te slepen “voor het geval dat”, en dan nam ik het me kwalijk dat ik geen foto’s had genomen. Of, ik dwong mezelf om foto’s te nemen tijdens inspiratieloze dagen uit, alleen maar om te proberen mijn vak te verbeteren, en ik weet niet zeker of de opbrengst de moeite waard was. Dus, nogal onverwacht, neem ik nu alleen mijn camera mee als ik iets wil fotograferen. Maak daarvan wat je wilt.
Welke impact heeft de pandemie gehad op uw fotografie of bedrijf?
Ik heb een hele reeks manieren gehoord waarop de afgelopen jaren fotografen, hun fotografie en hun bedrijf hebben veranderd. Sommigen hebben de tijd gekregen om zich meer in hun vak te verdiepen en fotograferen nu veel vaker, vooral als hobbyisten. Sommigen hebben helaas hun bedrijf moeten sluiten en hebben andere manieren moeten zoeken om de eindjes aan elkaar te knopen. Voor velen ligt het ergens daartussenin, en of je nu een professional, semi-professional of hobbyist bent, ik wil graag horen hoe de pandemie de fotografie in je leven heeft veranderd. Deel je ervaring in het commentaarveld hieronder.
Hoofdafbeelding door Alena Darmel via Pexels.