Ik geef toe dat dit iets is waar ik niet echt eerder over heb nagedacht, maar na het bekijken van deze uitstekende video van aows, denk ik dat het verklaart waarom ik vaak van onderwerp verander dat ik graag fotografeer. Zijn argument is dat hoe meer je aan fotografie doet, hoe meer beelden je schiet, en hoe beter je wordt, hoe moeilijker het wordt. Het lijkt vreemd, maar als je erover nadenkt is het heel logisch.
De reden dat het moeilijker wordt, is dat je het advies opvolgt dat vaak aan fotografen wordt gegeven. Stop met concurreren met andere fotografen. De enige fotograaf waarmee je moet concurreren is de fotograaf die je vroeger was. En dat is eigenlijk het probleem. Naarmate je meer leert, beter wordt en je werk verbetert, leg je je eigen lat hoger. Het wordt steeds moeilijker om jezelf te overtreffen.
Als we voor het eerst beginnen met fotografie, of zelfs maar overstappen op een nieuw genre fotografie, is alles nieuw voor ons. Het allereerste beeld dat we maken is het beste beeld dat we ooit gemaakt hebben (in het laatste geval tenminste voor dat genre). Ons tweede beeld is vaak beter dan het eerste, omdat we met knoppen en draaiknoppen draaien om instellingen te wijzigen en een ander beeld te maken. En hoe meer we fotograferen en hoe beter we worden, hoe beter onze beelden worden.
Uiteindelijk komen we op een punt dat veel van wat we maken niet echt beter is dan wat we in het verleden hebben gemaakt. Het is niet per se slechter, maar die “oh wow, heb ik dat geschoten?!?!” momenten komen steeds minder vaak voor. En hoe beter we worden, hoe meer tijd, moeite en apparatuur we in onze foto’s stoppen, hoe kleiner de verbeteringen, zelfs als we iets maken dat we beter vinden dan wat we eerder hebben gemaakt. De wet van de afnemende meeropbrengst is een reëel gegeven in de fotografie.
Het oppakken van de basis van fotografie en het maken van beelden die niet helemaal waardeloos zijn, is een vrij snel en gemakkelijk proces. Als we eenmaal de belichting begrijpen en een beetje over compositie, is het creëren van een zekere mate van bekwaamheid in ons werk vrij eenvoudig. Het zijn de dingen die daarna komen die het een uitdaging maken. En dat kan snel tot een burn-out leiden. Daarom zien we vaak dat nieuwe camerabezitters plotseling verklaren dat ze nu fotografen zijn, een nieuw bedrijf beginnen, en dan binnen een jaar of twee verdwijnen.
Voor mij geldt, zoals ik hierboven al aangaf, dat af en toe van genre wisselen of er gewoon mee experimenteren me helpt om de dingen fris te houden en te blijven proberen beter te worden. Wat ik het liefste fotografeer zijn mensen in het wild, maar van tijd tot tijd ga ik aan de slag met landschappen, productfotografie, macro en andere dingen om me een nieuw perspectief te geven en om te proberen nieuwe manieren te vinden om mijn hoofdgenre te benaderen. Soms is de muur waar we tegenaan lopen gewoon dat we vastzitten in onze manier van werken en is iets anders proberen, onszelf pushen om uit onze comfortzone en onze gebruikelijke routine te stappen precies wat we nodig hebben om ons naar die volgende fase te brengen waarin we ons weer goed voelen over wat we creëren.
Advertenties
Die opwinding om iets nieuws te proberen helpt ons niet alleen om ons in richtingen te duwen die we misschien niet eerder hadden overwogen – zelfs met vertrouwde oude onderwerpen – maar het helpt ook om die magie en verwondering van fotografie te behouden die ons in de eerste plaats aantrok. Het helpt een burn-out te voorkomen. Voor mij in ieder geval wel.
Vind je dat fotografie moeilijker wordt naarmate je het vaker doet? Hoe overwin je dat?
[via Fstoppers]