Op reis naar exotische oorden? Op zoek naar zeldzame megafauna in spectaculair afgelegen landschappen? Hier zijn wat tips van experts over hoe je de beste foto’s kunt maken met respect voor je onderwerpen en hun omgeving. Spoiler, het gaat niet alleen om je camera.
HOWL – Een Wildlife Foto Conventie heeft verschillende wildlife fotografen en wildlife experts opgetrommeld om te praten over hoe wildlife te benaderen en te fotograferen. Ik sprak met elk van de sprekers over hoe fotografen en wildlife liefhebbers het meeste uit hun ervaringen in het veld kunnen halen, terwijl ze ook goed doen voor de wilde dieren.
Heb geduld, je zal beloond worden
Alle fotografen en wildlife-experts vertelden dat geduld de sleutel is om een mooie foto mee naar huis te nemen of de natuur te verlaten met een mooie herinnering.
John E. Marriott legde uit dat je niet kunt verwachten dat je er op uit gaat en meteen wilde dieren vindt. Hij beschreef zijn eigen persoonlijke ervaring dat sommige van zijn meest succesvolle opnames pas na maanden en maanden veldwerk zijn gemaakt. We hebben het niet over een paar uur, maar over een verbintenis.
Een goed voorbeeld zou het volgen van wolven zijn voor mijn Kootenay Wolves: Five Years Following a Wild Wolf Pack. Als ik het in de eerste twee winters had opgegeven toen ik geen enkel teken van de wolven kon vinden, had ik nooit alle rendez-vousplaatsen en de holenplek ontdekt en had ik een geweldig vijfjarenproject gehad. Je moet volhouden en het verhaal vertellen, dus doorzettingsvermogen en geduld zijn de eigenschappen die je in jezelf wilt koesteren.
In een soortgelijke geest vertelde Melissa Groo me dat doorzettingsvermogen de belangrijkste discipline is die je moet leren als je een groot wildlife fotograaf wilt worden.
Wees bereid om steeds terug te keren naar een verhaal of een soort… Het is echt alleen door lange periodes van tijd te investeren in het bestuderen van een soort dat je begint met het echt observeren en vastleggen van interessant of uniek gedrag en poses.
Connor Thompson, een student aan Trent University, die de oostelijke wolf de afgelopen vijf jaar heeft bestudeerd, benadrukte dat geduld van cruciaal belang is om wilde dieren te vinden en er vervolgens over te leren. Tijdens het levend vangen van wolven om ze van een halsband te voorzien, legde Thompson uit dat hij slechts drie tot vier wolven per maand vond. De rest van de tijd was hij bezig met het controleren en opnieuw controleren van vallen. Hij stak er zijn tijd in, leerde over de wolven, om de kans op een gunstige ontmoeting te vergroten.
Wildlife fotografen moeten gewend raken aan het idee dat hun ‘keeper ratio’ niet hoog zal zijn. Wilde dieren zijn niet te controleren; je moet wachten en leren.
Leer over de wilde dieren
Als fotografen richten we ons vaak op onze apparatuur. Weten hoe je camera’s werken en wat de beperkingen zijn, is belangrijk. Maar laten we niet vergeten dat deze technische elementen relatief eenvoudig zijn. Leren over het gedrag van de dieren zelf vergt een grotere investering. Het ontwikkelen van deze kennis zal zich lonen wanneer je jezelf op de juiste plaats, op het juiste moment, kunt plaatsen om getuige te zijn van het juiste gedrag.
Sandy Sharkey vertelde me bijvoorbeeld dat het in haar geval absoluut noodzakelijk is dat ze de lichaamstaal van wilde paarden begrijpt en respecteert. De lichaamstaal van wilde paarden kan zowel zeer subtiel als zeer dramatisch zijn. Het kan vooral dramatisch zijn wanneer een wilde hengst een andere hengst uitdaagt voor het recht om een groep merries te leiden. Een wilde hengst die een overname overweegt kan zich op een halve kilometer afstand bevinden, maar de leider van de groep zal reageren door op de grond te stampen, te snuiven en te roepen. Als je eenmaal de subtiele tekenen ziet en weet wat er gaat gebeuren, kun je voorbereid zijn op de meer dramatische actie. Als je de lichaamstaal niet begrijpt, is de kans groot dat je de belangrijkste foto mist.
Chris Gilmore, een outdoor opvoeder en gids, gelooft dat de natuurlijke wereld complex is en onderling verbonden door talloze relaties. Voor Gilmore, is ervaring de sleutel. Je moet het veld in om te zien en te voelen, om je nieuwsgierigheid te ontwikkelen.
Waarom deed het dat net? Wanneer komt het dit spoor af en waarom? Grenzeloze nieuwsgierigheid en vragen leiden tot levenslang leren.
In het veld gaan om ervaring op te doen kan duur zijn. Dus, ter voorbereiding, moeten we empathie kweken voor de wilde dieren die we willen zien om onze fotografische kansen te maximaliseren. Voor Groo betekent dit het bestuderen van een dier alvorens het te gaan fotograferen, het lezen van informatie over de soort alvorens het veld in te gaan. Om voorbereid te zijn, moeten we ons bewust zijn van de natuurlijke geschiedenis van ons onderwerp, wat de uitdagingen zijn voor hun overleving, hoe hun alarmsignalen eruit zien of klinken.
Er is geen excuus voor ons om niet voorbereid te zijn om respectvol en tenminste enigszins deskundig te zijn. En het is in ons eigen belang! Hoe voorzichtiger en attenter wij zijn, hoe groter de kans dat het dier zijn gang zal blijven gaan.
Gilmore heeft het goed verwoord:
Begrijpen hoe wilde dieren zich in bepaalde omstandigheden zullen gedragen is het verschil tussen wilde dieren in hun natuurlijke staat meemaken en ze van je weg zien rennen.
Thompson suggereerde dat het begrijpen van de wilde dieren zal helpen om beter te begrijpen waar ze langs zouden kunnen komen of hoe ze zich zouden kunnen gedragen. Als je de tijd neemt om het gedrag van een dier te leren kennen, is de kans groter dat je het vindt. Denken als een wolf om een wolf te vinden is geen cliché.
Alles bij elkaar genomen, als natuurfotografen, willen we een beeld van de dieren die doen wat ze doen, niet verstoppen of wegrennen voor ons. Hoe meer je weet, hoe waarschijnlijker dat is.
Uitrusting
Wildlife fotografie vereist meestal een behoorlijk serieuze uitrusting. Als ons doel is om wilde dieren in het wild te houden, moeten we zo ver mogelijk weg blijven. Dit betekent meestal lange lenzen. Sharkey, Marriott, en Groo rekenden allen lange telefoto’s als noodzakelijke uitrusting. Sharkey geeft de voorkeur aan iets in het bereik van 200-500mm, terwijl Marriott’s en Groo’s voorkeuren reiken tot 800mm, plus teleconverters.
Interessant is dat een goede verrekijker ook als favoriete keuze naar voren kwam. Het is moeilijk om een 800mm lens langer dan een paar momenten vast te houden. Zelfs met een statief, kan ruw terrein betekenen dat je in een onzekere positie moet fotograferen. Met een verrekijker kunt u het wildlife op afstand volgen tot u klaar bent om te fotograferen.
Respect
Het belangrijkste is dat we de wilde dieren niet verstoren omwille van een foto. Wildlife fotografie (en zeker, ik geef IG hier een beetje de schuld van) is geen trofeejacht. Het gaat erom het ontzag voor wilde dieren te ervaren, niet om ze schade toe te brengen. Sharkey en Groo spraken over hun streven om ervoor te zorgen dat hun aanwezigheid geen invloed heeft op hun wilde dieren. Voor Sharkey en Groo is het houden van een respectabele afstand verplicht. Ongeacht de afstand proberen ze er echter ook voor te zorgen dat ze het gedrag niet negatief beïnvloeden. Hier is het van cruciaal belang de tekenen van stress te kennen om er zeker van te zijn dat hun aanwezigheid wordt aanvaard, en als dat niet het geval is, zullen zowel Sharkey als Groo de wilde dieren met rust laten. Door zich terug te trekken als ze ongemak voelen, zien ze misschien af van een foto, maar ze beschermen zeker de wilde dieren.
Voor Marriott zijn er geen harde en snelle regels over hoe ver je van wilde dieren moet blijven als je ze fotografeert, maar er zijn wel richtlijnen waar hij zich graag aan houdt. Marriott definieert een perfecte ontmoeting als een ontmoeting waarbij het dier nog steeds dezelfde activiteit uitvoert wanneer hij vertrekt als toen hij aankwam. Voor Marriott betekent een perfecte ontmoeting dat hij het gedrag van een dier niet heeft verstoord of beïnvloed. Op dezelfde manier stelde Thompson strikte regels voor zijn wildlife-benaderingen: als het dier gestrest lijkt, laat het dan met rust en zorg er altijd voor dat een dier ten minste twee uitgangen heeft als het zich ongemakkelijk voelt en zichzelf moet beschermen. Je gaat tenslotte terug naar huis. Het wild zal nog steeds in het bos zijn op zoek naar zijn volgende maaltijd, het stressen van een dier brengt zijn overleving in gevaar.
Voederen of lokken
Ik wil geloven dat dit vanzelfsprekend is, maar ik maak me zorgen over de opkomst van het voederen of lokken van dieren, zodat fotografen de foto mee naar huis kunnen nemen. Elke deskundige waarmee ik sprak merkte op dat het voederen of lokken van dieren de dieren leert om mensen met voedsel te associëren. Elke vorm van lokken met voedsel of visuele of auditieve signalen zal uiteindelijk dieren dichter bij mensen brengen, wat zal leiden tot conflicten. Dit is een doodvonnis. Je hebt geen recht op een show.
Zoals Groo uitlegde:
Het belangrijkste en liefste wat we kunnen doen voor een wild dier-is het wild houden. Bewonder en respecteer die wildheid met heel ons hart.
Om Thompson te citeren:
Laat wilde dieren wild zijn. Mijn persoonlijke regel bij het observeren van wilde dieren is, als het dier reageert op je aanwezigheid, dan ben je te dichtbij. Ga rustig weg.
HOWL heeft dit jaar een in-persoon en virtueel component. Zelfs als u niet naar de rand van Algonquin Provincial Park kunt komen, kunt u toch van deze experts leren.
Alle afbeeldingen zijn gebruikt met toestemming van en toegeschreven aan hun fotografen. Hoofdafbeelding geleverd door Sandy Sharkey.