Ik heb lang het gevoel gehad dat misschien teveel fotografen meer prioriteit geven aan bokeh en onscherpte dan ze zouden moeten, maar nu ben ik een hypocriet, want ik ben verliefd geworden op een f/0.95 lens.
In een gekke opwelling bestelde ik vorig jaar voor mezelf de 7Artisans 35mm f/0.95 APS-C manual focus lens voor mijn Fujifilm spiegelloze camera’s. Het was een totale gok die uitmondde in een creatieve jackpot, omdat de eigenschappen van de lens een nieuw creatief vuur in mij deden ontbranden en leidde tot sommige van mijn favoriete nieuwe werken.
Een 35mm-objectief is een van mijn favoriete algemene brandpuntsafstanden op het APS-C-systeem, en ik gebruik de briljante Fujifilm XF 35mm f/1.4 nu al jaren. De verleiding van f/0.95 en de bijbehorende prestaties bij weinig licht, onderwerpscheiding en prachtige bokeh waren gewoon te groot voor mij, en ik dwong mezelf om het gebrek aan autofocus te vergeten. Ik heb genoeg autofocusobjectieven als ik ze nodig heb, en iets in mijn gevoel zei me dat dit objectief een schot in de roos zou zijn. Ik had geen ongelijk kunnen hebben.
Bij aankomst was ik onder de indruk van de volledig metalen constructie en het forse gewicht. De scherpstelring voelde soepel aan, en de diafragmaring zat niet overdreven los, al was hij wel ontklikt.
Zodra ik de lens had ontvangen en er de eerste tests mee had gedaan, realiseerde ik me dat ik mijn eerste tests in de echte wereld straatfotografie wilde laten zijn. Ik fotografeer vooral graag ’s nachts, en door dit objectief te combineren met mijn met IBIS uitgeruste compacte krachtpatser, de Fujifilm X-S10, kon ik gemakkelijk opnamen maken op elk uur dat ik wilde, zelfs lang nadat de zon was ondergegaan. Maanlicht en lamplicht worden met een dergelijke opstelling levensvatbare lichtbronnen voor straatfotografie uit de hand, deels te danken aan Fuji’s uitstekende ruisverwerking bij hoge ISO-waarden.
Ik herinner me nog dat ik een autofocus-only type was, en dat ik geen moeite had met handmatige scherpstelling, maar geleidelijk aan ben ik het marktsegment binnengeslopen, met vintage lenzen en de Rokinon 12mm f/2, die topklasse was voor een ultrawide toen hij werd uitgebracht. Tegen de tijd dat ik deze 7Artians-lens in handen kreeg, voelde ik me comfortabel bij het gebruik van de ingebouwde scherpstelhulpfuncties zoals focus peaking en zoomvergroting, en was mijn vermogen om scherp te stellen, zelfs bij de flinterdunne scherptediepte-instelling die bij f/0,95 hoort, redelijk goed.
De ervaring van het fotograferen met de lens werd een plezier voor mij. Handmatig scherpstellen doet wat het altijd doet: het vertraagt je. Sommigen zullen benadrukken dat ze door die kostbare seconden die ene foto verliezen die ze met autofocus hadden kunnen maken, maar ik beweer dat de langzame en zorgvuldige werkwijze die nodig is om scherp te stellen meer potentiële voordelen dan nadelen heeft voor een schutter. Door langzamer te werken heb ik altijd mijn compositie in een foto kunnen verfijnen en ben ik meer gaan nadenken over wat ik probeer te bereiken. De extra flexibiliteit om bij weinig licht uit de hand te fotograferen en af te zien van een statief, maakt voor mij ook het gebrek aan autofocus goed, omdat die flexibiliteit en het compacte karakter van een kit met één body en één lens erg bevrijdend is. Het is vooral prettig omdat ik tijdens mijn straatfotografiesessies graag mijn e-bike gebruik om me te verplaatsen, en hoe minder spullen ik hoef mee te slepen, hoe meer ik echt kan profiteren van die extreme mobiliteit.
De lens is niet zonder problemen. De optische formule is verre van perfect en pixel-peepers en technische obsessieven zullen er misschien niet blij mee zijn, maar ik kocht deze lens om één reden, namelijk om op f/0.95 te fotograferen, en ik wist dat ik met gebreken en beperkingen van de optische formule te maken zou krijgen, maar ik was zeer verheugd toen ik ontdekte dat die niet opwogen tegen het prachtige karakter en de ongelooflijke prestaties bij weinig licht.
Straatportretten die zijn gemaakt met een zorgvuldige nadruk op perfecte scherpstelling knallen je tegemoet met geweldige scheiding en bokeh, zonder er nep of vreemd uit te zien. De fall-off is aangenaam en leidt niet af. Ik vond zelfs dat deze lens met een goede techniek en goed materiaal het moeilijk maakt om een slechte foto af te leveren, zolang je maar de tijd neemt om goed scherp te stellen en te poseren.
Tegenwoordig waardeer ik lenzen met gebreken zeer. Ik noem ze gebreken, hoewel ik ze gemakkelijk “karakter” zou kunnen noemen, maar ik kies ervoor om mezelf niet voor de gek te houden. Ik zou gemakkelijk kunnen grijpen naar mijn Fuji XF 35mm f/1.4, waar ik dol op ben. Ik zou ook kunnen kiezen voor de nog klinisch perfectere Fuji XF 35mm f/2 of de geweldige nieuwe 33mm f/1.4, en nog zoveel andere lenzen die echt geweldig zijn, maar als ik werk fotografeer dat niet bedoeld is voor mijn commerciële fotostudio, geniet ik gewoon van een low-tech maar artistieke optie zoals de 7Artisans lens. Soms zet ik hem graag op mijn trouwe Fuji X-T1 en krijg ik echt die volledig handmatige ervaring.
Als klap op de vuurpijl hebben de resultaten voor mij gewoon voor zich gesproken. Als ik op mijn scherpsteltechniek let en de lens gebruik voor een toepassing waar hij goed geschikt voor is, zou ik deze lens zeker kunnen gebruiken voor mijn professionele werk. Soms doe ik dat ook, maar alleen als ik zeker weet dat dit het juiste gereedschap is voor de klus. Voor mijn persoonlijke werk grijp ik er echter vaak naar, vooral als er weinig licht is, want ik zal er nooit niet van houden om ’s nachts door een stad te wandelen, en deze lens is een performer voor dat doel.
Ik ben erg dankbaar dat ik deze lens heb ontdekt, en de prachtige deuren die hij voor mij heeft geopend. Ik realiseer me dat het niet het soort optiek is waar je naar grijpt als je pixel-peeping perfectie nodig hebt, maar ik denk niet echt dat een onberispelijke optische kwaliteit zo belangrijk is als sommige mensen schijnen te denken. Het is al voldoende dat ik hem met veel plezier gebruik.
Ik kijk nu al uit naar het moment dat ik weer eens de stad in kan voor een ritje op mijn e-bike, terwijl mijn statief en andere spullen in het voertuig blijven, cruise ik door de stad met totale vrijheid en mobiliteit, en laat ik mijn kleine Fuji en deze ultrasnelle handmatige focus lens doen wat ze het beste kunnen, en dat is een glimlach op mijn gezicht toveren.