Chicago fotograferen met de Panasonic Lumix DMC-ZS60

De Panasonic Lumix DMC-ZS60 wordt op de markt gebracht als een reiscamera in zakformaat, en dat is precies waar ik hem voor heb gebruikt. Tijdens mijn recente See! Chicago foto tour, pakte ik deze camera en stak hem in mijn zak.

Waarom een compacte, point-and-shoot voor het leiden van een fototour?

Ik had een paar redenen om mijn gebruikelijke cameratas en -uitrusting niet mee te nemen. Ten eerste besloot ik dat ik, omdat ik de rondleiding leidde, mijn aandacht op de deelnemers wilde richten en niet mijn eigen beelden wilde maken. Hierdoor kon ik vrij rondlopen en hen wijzen op mogelijke composities en onderwerpen om te fotograferen. Het gaf hen ook de kans om te fotograferen wat ze zagen en het op hun eigen manier te interpreteren in plaats van te zien en misschien te kopiëren wat ik fotografeerde.

Ten tweede wist ik dat het dragen van mijn tas en uitrusting me na de eerste paar uur zwaar zou wegen en ik wilde gewoon lichter reizen dan normaal. Ik heb meestal alleen mijn Canon 6D, de Canon 17-40mm lens en mijn Tamron 100-400 bij me. Niet overdreven zwaar, maar genoeg dat ik weet wanneer het relatief warm is buiten en we uren kunnen rondzwerven dat ik er ongeduldig van word.

Worstelingen met de Lumix DMC-ZS60

Ik vind het geweldig dat de Lumix DMC-ZS60 op RAW kan overschakelen en daar had ik hem dan ook op ingesteld. Maar het aanraakscherm veroorzaakte een aantal problemen. Een paar keer wisselde ik willekeurig van instellingen door per ongeluk het scherm aan te raken toen ik de camera droeg of het omhoog bracht om een foto te nemen. Ik eindigde met verschillende video’s van één tot twee seconden en had geen idee hoe ik die uit of terug kon zetten.

Een andere keer was de kleuring uit omdat een of andere instelling was veranderd, weer per ongeluk. Ik ben van de oude stempel, en geen fan van aanraakschermen, zeker niet voor mijn fotografie.

Ik heb ook nooit echt geleerd hoe ik deze camera moet gebruiken en gebruik hem niet genoeg om me te herinneren wat ik vroeger deed toen ik hem op manuele instellingen gebruikte. Dus, nogmaals, ik wilde me concentreren op de deelnemers aan de tour, dus zette ik hem op de Intelligent Auto instelling en had plezier.

Ik heb toch iets geleerd

Door de toevallige video’s heb ik geleerd hoe je een enkel frame pakt en het opslaat als een enkele afbeelding. Yea me! Eerlijk gezegd, het maakte me zo blij omdat ik op die manier tenminste één mooie foto heb kunnen maken. Ik heb de rest van de video’s nog niet doorgenomen. En op de productpagina staat: “Dankzij de 4K-technologie kun je met 4K photo het perfecte moment in 30 fps vastleggen en na de opname je beste foto selecteren.”

Het gaat nog steeds om de compositie

Het maakt niet uit welke camera je gebruikt, het is nog steeds allemaal aan jou om een goed beeld te maken. Compositie is de sleutel daartoe. Je kunt mooie scènes nemen en mooie foto’s maken, maar het verschil tussen mooie foto’s en goede fotografie zit hem in de bewuste keuze van wat je wel en niet in beeld brengt.

Ik genoot er echt van om niet gehinderd te worden door apparatuur. In staat zijn om mijn camera in mijn zak te dragen en toch te weten dat ik terug kon komen en RAW beelden kon verwerken waren geweldig. En ja, ik nam mijn deel van de telefoon foto’s ook en zelfs speelde met Lightroom Mobile een beetje. Maar zelfs dat was op dat moment te tijdrovend om mee te knoeien naar mijn smaak.

Er is iets voor te zeggen om het technische los te laten en niet over veel anders na te denken dan wat je ziet en wat je wilt fotograferen. Gewoon spelen is goed voor je creativiteit. Het is heel bevrijdend en laat je geest meer dwalen en, uiteindelijk, meer zien.

De Lumix DMC-ZS60 is misschien niet het nieuwste en het beste, en de kwaliteit van de beelden zou wel wat beter mogen. Maar het was echt leuk om te hebben en te gebruiken. Soms is plezier het belangrijkste deel van fotografie.

Als je geïnteresseerd bent om met mij mee te gaan voor een See! Chicago tour in 2023, kijk dan hier voor de informatie.