Heb je ooit ingehouden op het delen van uw foto’s, pitchen een idee, of het tonen van uw kunst? Hoe vaak heb je je laten tegenhouden door het Impostor Syndroom?
Het impostorsyndroom is het gevoel of de ervaring dat jij of je werk misschien niet goed genoeg zijn. Het is die aarzeling die je vaak ervaart wanneer je je werk laat zien of zelfs jezelf presenteert. Dit komt vaak voort uit een gebrek aan zelfvertrouwen of gewoon uit angst om een fout te maken. Deze ervaring werd “Impostor Syndrome” genoemd, omdat het gevoel voortkomt uit de angst om als bedrieger te worden gezien: iemand die doet alsof hij ergens goed in is, maar het respect, de beloning of gewoon de naam kunstenaar niet waard is.
1. Het Impostor Syndroom overkomt iedereen.
Het eerste wat je moet weten is dat dit iedereen overkomt. Het Impostor Syndroom komt veel voor bij creatieven en kunstenaars op verschillende gebieden. Schilders, acteurs, muzikanten, dansers, en ja, zelfs fotografen ervaren het Impostor Syndroom. Eigenlijk is het helemaal niet exclusief voor kunstenaars. Technisch gezien kan iedereen het ervaren door gebrek aan zelfvertrouwen en zelftwijfel. Het verschil is dat iedereen het Impostor Syndroom op verschillende manieren en voor verschillende lengtes ervaart, en op dezelfde manier gaan we er allemaal anders mee om.
Het Impostor Syndroom kan overal en nergens toeslaan. Het komt meestal voor tijdens het creatieve proces en op het moment dat we op het punt staan ons werk te tonen, tentoon te stellen of te publiceren. Maar het kan ook gebeuren op totaal onverwachte plaatsen en momenten. Aangezien het een gegeven is dat je gepassioneerd bent over de dingen die je creëert en er overal aan denkt, volgt daaruit dat je angsten, zorgen en twijfels ook altijd naar boven kunnen komen.
2. Impostor Syndroom is absoluut normaal
Zelftwijfel en twijfels over ons werk komen voort uit dingen die deel uitmaken van de menselijke natuur en uit aspecten van onze aard als kunstenaar. Nieuwsgierigheid wakkert gewoonlijk onze creativiteit aan door ons ideeën te geven over wat we hierna gaan maken en natuurlijk volgt het verlangen om beter te worden in wat we doen. Veel mensen ervaren het impostorsyndroom wanneer zij naar het werk van anderen kijken en hun eigen werk vergelijken. Hoewel het altijd productiever is om inspiratie op te doen bij de kunstenaars tegen wie we opkijken, is het volkomen natuurlijk om te vergelijken en zelfs een beetje afgunst te voelen. Als we onszelf met anderen en hun werk vergelijken, houden we geen rekening met de ongeziene strijd achter hun meesterwerken. Op dezelfde manier waarop portfolio’s, tentoonstellingen en zelfs Instagram-feeds worden samengesteld, zien we meestal ook niet de strijd achter de succesvolle kunstenaar die voor ons in de eerste plaats meer relateerbaar zou zijn geweest.
3. You Can’t Please Everyone (and You Shouldn’t Try To)
Het is belangrijk om te begrijpen en te accepteren dat verschillende mensen een verschillende smaak in kunst hebben. Net zoals sommige mensen niet van een bepaalde keuken houden, kun je niet verwachten dat letterlijk iedereen ontzag heeft voor wat je maakt. Verschillende mensen leven verschillende levens en vormen uiteindelijk verschillende meningen. Waar het om gaat is dat je de mensen kunt identificeren die zich verbinden met het werk dat je doet en de kunst die je maakt.
Je zult zeker kritiek krijgen. Ook dat moet elke kunstenaar altijd accepteren. Mensen die onze foto’s bekijken vormen altijd een mening, en veel mensen spreken graag hun mening uit. Er zijn mensen die opbouwende kritiek geven omdat ze het goed bedoelen en graag willen dat je een nog betere kunstenaar wordt, terwijl er ook mensen zijn die alleen maar mensen willen neerhalen om zichzelf beter te voelen over hun eigen tekortkomingen. Het is belangrijk om ze uit elkaar te houden, zodat je de lessen die je moet leren en de dingen waaraan je moet werken kunt identificeren, terwijl je de ruis opzij zet en filtert.
Onthoud dat het beter is om je te richten op de kwaliteit van de verbinding die je kunst maakt met de mensen die ze bekijken, in plaats van de hoeveelheid mensen die gewoon een blik werpen en dubbelklikken.
Aan de andere kant van de tafel is het ook belangrijk dit feit in overweging te nemen wanneer je je uitlaat over andere kunstenaars of hun werk. Vergeet niet om de geldigheid van je mening te controleren of deze wel van toepassing is. Soms hebben we de neiging om onze persoonlijke smaak of stijl zozeer aan andere mensen op te leggen dat we onze afkeer uiten. Vergeet niet dat wat je doet en zegt tegen een mede-creatief een sterke impact kan hebben op hem of haar, en je wilt niet de reden zijn dat iemand anders het opgeeft. Constructieve kritiek kan ver gaan.
4. Impostorsyndroom kan gezond zijn en je helpen groeien
De ervaring van het Impostor Syndroom kan pijnlijk zijn. In feite kunnen pijn en het Impostor Syndroom zeer vergelijkbaar zijn in de impact die ze maken. Hoewel de meesten van ons bang zijn om pijn te voelen, zou het veel erger zijn als we helemaal geen pijn zouden voelen. Pijn is een waarschuwingssignaal dat ons er vaak van kan weerhouden schadelijke dingen te doen, of ons op zijn minst kan helpen vaststellen dat er iets mis is.
Het Impostor Syndroom werkt op dezelfde manier. De zelftwijfel die je ervaart kan je er vaak aan herinneren om grondiger te zijn over ingewikkelde details van je kunst. Jezelf in twijfel trekken geeft je vaak een idee dat er iets te verbeteren valt. Zolang je je niet laat verlammen door de ervaring van het Impostor Syndroom en je ervan weerhoudt om verder te gaan, kan het heel gezond zijn voor jou als kunstenaar en je zelfs helpen groeien.
5. Perfectie kan een gevangenis zijn
Het enige geval waarin het Impostor Syndroom schadelijk kan zijn, is wanneer we ons erdoor laten opsluiten. Meestal slaat het toe als we zozeer streven naar perfectie in ons werk dat we uiteindelijk dingen weggooien als we het niet kunnen bereiken. Er is absoluut niets mis met het streven naar perfectie in ons werk als kunstenaar, maar het is belangrijk te accepteren, vooral als je nog maar net begonnen bent met leren of proberen, dat imperfectie deel uitmaakt van de reis. De meeste van de beste dingen in de wereld hebben een tijdje nodig om tot stand te komen, en dat geldt ook voor de kunstenaars die we bewonderen. Kunstenaar zijn is een voortdurende cyclus van proberen, falen, leren en slagen, en passie en doorzettingsvermogen helpen ons daarbij.
Hoe belangrijk het ook is om onze gebreken te identificeren en te proberen te verbeteren, het is ook belangrijk om onze overwinningen te vieren temidden van de verliezen. Elke mislukking heeft een troostprijs in de vorm van lessen die je helpen je kansen op succes in de toekomst te vergroten. Wat belangrijk is, is dat je je niet door één verlies of één onvolkomenheid permanent in de steek laat.
Elke dag ervaren miljoenen mensen het Impostor Syndroom door onze natuurlijke neiging tot vergelijken en streven. Zelftwijfel komt voort uit de voorzichtigheid van het anticiperen op uitdagingen om ze beter te kunnen overwinnen. Hoewel het ervaren van het Impostor Syndroom nooit prettig zal zijn, is het vrijwel zeker dat als je terugkijkt op de uitdagingen die je bent aangegaan als kunstenaar, alle groei die je hebt doorgemaakt als creatieveling, en alle persoonlijke overwinningen die je hebt behaald als fotograaf, die korte momenten van twijfel en aarzeling je op de een of andere manier vooruit hebben geduwd en zullen blijven duwen.