Vogue heeft onlangs de beroemde fotografe Annie Leibovitz ingehuurd om foto’s te maken van het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, rechter Ketanji Brown Jackson. Zoals we misschien hadden kunnen verwachten na die Simone Biles foto’s, waren de mensen helemaal over Leibovitz heen vanwege “slecht belichte” foto’s.
Velen hebben de fotograaf bekritiseerd over de “slechte” belichting van Jackson’s bruine huid. Sommigen probeerden de foto’s te “repareren” en opnieuw te belichten. En sommigen gingen zelfs zover te beweren dat Leibovitz geen zwarte mensen zou mogen fotograferen.
Het verzet begon toen Leibovitz de foto’s die ze nam voor Vogue op haar Twitter plaatste.
Zoals het meestal gebeurt op Twitter, begonnen mensen over hen te zeuren en over Leibovitz die “niet in staat is om een donkere huid goed te belichten.” Sommigen vroegen zich af waarom Vogue de fotografe nog steeds inhuurde, en beweerden dat het haar verboden zou moeten worden om zwarte mensen te fotograferen en dat er in plaats daarvan een zwart persoon ingehuurd zou moeten worden. Ik was eerlijk gezegd verbaasd over de hoeveelheid woede die sommige van deze tweets bevatten.
Sommige mensen haastten zich om de foto’s van Leibovitz te “repareren” en te bewijzen dat ze het beter weten. Sommigen gebruikten Lightroom, en anderen alleen apps op hun telefoon. Ze deden me eerlijk gezegd denken aan die mensen op de universiteit die altijd slechte cijfers haalden voor bepaalde vakken en toch beweerden dat “zij het onderwerp beter kenden dan de professoren”.
Ik heb niets tegen het kritisch bekijken van iemands werk, zelfs niet als het een befaamde fotografe als Annie Leibovitz is. Niemand weet alles en iedereen heeft goed werk, en minder goed werk. Persoonlijk vind ik deze foto’s niet zo mooi, maar Leibovitz’ stijl kennende, ben ik er vrij zeker van dat de belichting en de ietwat sombere stemming opzettelijk waren.
Ik stoor me echter aan boze internetkrijgers die het vermogen tot kritisch denken niet lijken te bezitten en ook het eerdere werk van de fotograaf niet kennen. Het stoort me dat mensen hun persoonlijke mening als feiten opvatten en ze zo behandelen. En oh boy, wat stoort en beangstigt mij zoveel kokende woede. Je kunt iets leuk vinden of niet, maar je kunt toch beschaafd blijven en een normale discussie voeren.
Ik weet het, ik weet het: Ik ben geen zwarte en ik kan de strijd die ze hebben doorstaan niet begrijpen. Ik leef in een totaal andere cultuur en heel ver van de VS. Maar daarom sluit ik dit af met woorden van een zwarte fotograaf die commentaar gaf op het Simone Biles verhaal hier op DIYP:
“Zelf fotograaf zijnde, onthoud ik mij van commentaar op de foto-editorische bedoeling van de fotograaf, wat betreft het eindproduct.
Sprekend als zwarte fotograaf wil ik het echter categorisch oneens zijn met degenen die het standpunt innemen dat de opdracht automatisch aan een zwarte fotograaf moet worden gegeven. Ik zou me niet echt vereerd voelen als dat het enige (of zelfs het belangrijkste) criterium zou zijn op basis waarvan ik voor een opdracht als deze zou worden uitgekozen. Ik zeg het maar.”
[via PetaPixel]