OM SYSTEM ambassadeur en wildlife fotograaf Buddy Eleazer heeft de wereld afgereisd op zoek naar unieke momenten die de verhalen vertellen van ’s werelds meest fascinerende dieren.
Eleazer heeft over de hele wereld wilde dieren vastgelegd met zijn OM SYSTEM OM-1 camera, maar hij voelt een speciale band met de unieke dieren die op de stoffige vlakten van zuidelijk Afrika rondlopen. Hoewel het vastleggen van wilde dieren in hun element altijd boeiend is, vertelt Eleazer PetaPixel hoe het toevoegen van een gevoel van beweging aan je foto’s een meer boeiend verhaal kan vertellen over de strijd van de dieren om te overleven in de barre Afrikaanse omgeving.
Volledige openbaarmaking: Dit artikel werd u aangeboden door OM SYSTEM.
Lees PetaPixel’s review van de OM SYSTEM OM-1.
Alle foto’s zijn genomen met een OM SYSTEM OM-1.
Win een OM SYSTEM OM-1 camera kit en een 7-daagse reis voor twee naar de Galápagos met Lindblad Expeditions door deel te nemen aan onze ‘Wild Personalities’ fotowedstrijd.
PetaPixel Wilde persoonlijkheden fotowedstrijd
In een oogopslag
Kijk voor beweging in de kleine details
Wanneer de meeste mensen wilde dieren fotograferen, kijken ze meestal naar het grote geheel. Eleazer zegt dat er niets mis is met deze aanpak, maar als je in staat bent om een meer boeiend verhaal te vertellen door je te concentreren op de kleine details van beweging, kom je al een heel eind als je een betere verhalenverteller van wilde dieren wilt worden.
“Deze kleine bewegingen in de details van het frame worden vaak aangeduid als de ‘gebaar’, een term die populair is gemaakt door de bekende straatfotograaf Jay Maisel,” zegt Eleazer. “Als je erover nadenkt, zijn straatfotografie en natuurfotografie eigenlijk niet zo verschillend. In beide gevallen kijk je naar een bepaalde scène, en specifiek, een bepaald onderwerp, en wacht je tot er iets interessants gebeurt. Als een man gewoon op straat staat en wezenloos voor zich uit staart, kan dat een interessante opname zijn, maar niet zo interessant als een opname van de man die doet iets unieks. Meestal gaat dit gepaard met een lichte vorm van beweging, en dezelfde aanpak zou van toepassing zijn op wildlife-fotografie.”
Eleazer zegt dat het geheim van het zoeken naar de beweging in de kleine details alles te maken heeft met geduld. Hij zegt dat vaak, wanneer je een dier voor het eerst ziet, ze waarschijnlijk niets interessants aan het doen zijn. Voor iemand die net begint met het fotograferen van wilde dieren kan dit opwindend zijn, en Eleazer is het ermee eens dat dit ook zo moet zijn. Aan de andere kant kan het zijn dat de fotograaf verder wil gaan en iets anders wil zien, in de hoop op wat opwinding. Eleazer benadrukt echter dat geduld en het zoeken naar de kleine details in beweging je wildlife foto’s dramatischer kunnen maken.
“De ‘gebaren’ zijn vaak heel subtiel, maar ze zijn een krachtige manier om het verhaal te vertellen van het dier dat je fotografeert,” vervolgt Eleazer. “In plaats van een olifant bij een drinkplaats te fotograferen als de zon onder begint te gaan, wacht je op dat perfecte moment als het water uit zijn bek druppelt. Een van mijn favoriete voorbeelden van het vinden van beweging in de kleine details is een foto die ik nam van Mishka, de enige vrij rondlopende witte leeuw die er bestaat. Toen ik haar vond op deze reis naar Tiger Canyon in Zuid-Afrika, stond ze in eerste instantie stoïcijns op de heuvel. Terwijl de zon onderging, wist ik dat ik een opmerkelijke foto zou kunnen maken, als ik maar geduldig genoeg was. Na een tijdje begon ze het pad af te lopen, waarbij ze me een dramatische blik toewierp toen haar enorme poot net iets van de grond kwam. Het zijn dit soort momenten die het verschil kunnen maken tussen een goede wildlife foto en een geweldige wildlife foto.”
Breng een gevoel van beweging over met panning
Eleazer legt uit dat dit het genre van de wildlife fotografie is dat aanzienlijk is verbeterd met zijn recente toevoeging van de OM-1 Camera. Hij zegt dat dit te danken is aan de uitzonderlijke scherpstelmodus voor het volgen van dieren van de camera. Hoewel de camera technisch gezien is ontworpen voor het volgen van honden, katten en vogels, heeft hij ondervonden dat de meeste dieren ook lopend kunnen worden gevolgd.
“Ik heb gemerkt dat mijn panoramafoto’s veel beter zijn geworden sinds ik de OM-1 heb, omdat hij de scherpstelling op de ogen van het dier heel goed vasthoudt,” legt hij uit. “Het enige wat ik hoef te doen, is een constante horizontale beweging te maken wanneer het dier me passeert. Dat gezegd hebbende, niet elk dier beweegt horizontaal. Een giraffe beweegt zijn lange nek en kop op en neer als hij rent, dus het vergt oefening om een goede panningfoto te maken. Mijn favoriete onderwerpen om panning foto’s van te maken zijn de grote katten. Roofdieren zijn altijd in beeld als ze rennen, wat betekent dat hun ogen op hun prooi zijn gericht en hun kop nauwelijks beweegt. Met de OM-1 kan ik meestal goed scherpstellen op het oog, maar als het dier te ver weg is, zal ik in plaats daarvan scherpstellen op de schouder.”
Eleazer zegt dat de sluitertijd wordt bepaald door hoe ver het dier weg is en hoe snel het beweegt. Hij stelt voor te beginnen met 1/15e of 1/30e van een seconde en van daaruit snel bij te stellen, afhankelijk van de situatie.
“Als ik het gevoel heb dat ik meteen een paar goede opnamen heb gemaakt, zal ik de sluitertijd nog langer laten duren om de bewegingsonscherpte te accentueren. Dankzij de lichte telezoomlenzen en de indrukwekkende beeldstabilisatie van de OM SYSTEM is het niet moeilijk om mijn camera bij deze langere sluitertijden gelijkmatig met het rennende wild te laten meebewegen. Deze soepele camerabeweging is van cruciaal belang om goede panningfoto’s te maken die het dier scherp en statisch houden, terwijl de omgeving onscherp wordt en het verhaal van de snelle beweging wordt benadrukt.”
De laatste tijd is de ervaren natuurfotograaf begonnen met het integreren van een gevoel van plaats in zijn panning foto’s. Hij moedigt fotografen aan om niet zo gefocust te zijn op de strakke panning shots, maar in plaats daarvan op zoek te gaan naar mogelijkheden om de ruige omgeving te laten zien die de wilde dieren hun thuis noemen.
Eleazer legt uit dat mogelijkheden voor panningopnamen zich snel zullen voordoen, dus het is belangrijk om voorbereid te zijn. “Op de OM-1 gebruik ik de aangepaste instellingen om snel in mijn panning-modus te komen,” beschrijft hij. “Ik heb mijn C1-knop ingesteld op panning voor zoogdieren en C2 is ingesteld op panning voor vogels, omdat vogels een kortere sluitertijd nodig hebben om een boeiende panningfoto te maken. Ik heb mijn C1-knop ingesteld op de sluiterprioriteitsmodus, want dat is wat ik echt wil regelen. Hij is ingesteld op automatische ISO, zodat ik er zeker van kan zijn dat ik de foto niet te veel of te weinig belicht wanneer de scène zich snel voor me ontvouwt. Ik heb de C1-knop ook ingesteld op continue dierlijke autofocus met de aandrijving op burst-modus, waardoor ik de actie voortdurend met een zeer hoge snelheid kan volgen.”
Eleazer vindt dat de beste panningfoto’s meestal in de vroege ochtend of late namiddag worden gemaakt, omdat fotograferen in het midden van de dag leidt tot zeer hoge diafragma’s om de langere sluitertijd op te vangen. Met behulp van het ingebouwde neutrale-dichtheidsfilter op de OM-1 is hij er echter in geslaagd dramatische panningopnamen te maken bij een open diafragma in het middaglicht.
En tenslotte zegt hij dat panningfoto’s niet altijd op een horizontaal bewegend dier hoeven te zijn. Eleazer zegt dat sommige van zijn favoriete panning opnamen ‘zoom’ panning waren, waarbij hij snel de zoom aanpast tijdens een lange sluitertijd om een naar voren en naar achteren panning effect te creëren.
Gebruik je omgeving als een dynamisch element
Vaak zijn wildlife fotografen zo gefocust op het dier dat ze een belangrijk verhalend element over het hoofd zien. Eleazer stelt dat het gebruik van je omgeving als een dynamisch, toegevoegd element je wildlife fotografie en storytelling drastisch kan verbeteren.
Voor hem is er geen plaats die daar een beter voorbeeld van is dan Botswana’s beroemde Okavango Delta. Tussen april en september beginnen de jaarlijkse overstromingen van de regenval in de Angolese hooglanden de befaamde uiterwaarden van de Okavango Delta te bereiken, wat ontelbare wilde dieren en daarmee eindeloze fotografiemogelijkheden met zich meebrengt. De overvloed aan water en groen vormt een schril contrast met de gewoonlijk droge en stoffige vlaktes van zuidelijk Afrika, waardoor het des te belangrijker is om het hele tafereel in je foto’s te verwerken om je wildfoto’s te complementeren.
Eleazer zegt dat het verkrijgen van een uniek uitzicht kan helpen om de omringende omgeving toe te voegen aan je wildlife foto’s. In het geval van de Okavango Delta, is een van zijn favoriete invalshoeken van bovenaf.
“Met zo’n enorme uiterwaard is het moeilijk om de immense schaal van de locatie vanaf de grond vast te leggen,” zegt Eleazer. “Je kunt in de Delta prachtige foto’s maken vanaf de grond, maar het immense gebladerte maakt het moeilijk om onbelemmerde beelden van de wilde dieren te maken. Van bovenaf ben je echter in staat om het wild vast te leggen, terwijl je tegelijkertijd de omgeving gebruikt om een dynamischer verhaal te vertellen, vooral wanneer de dieren in beweging zijn.”
Hij legt uit dat, omdat de afstand tussen de camera en het onderwerp en de omgeving zo groot is, je kunt fotograferen met een wijd open diafragma en toch de scherpte over de hele scène kunt vastleggen. Op Eleazers meest recente reis naar de Okavango Delta gebruikte hij de M.Zuiko 40-150mm F2.8 PRO op zijn OM-1, wat een 80-300mm 35mm equivalent is. Dit bereik gaf hem de ruimte om de details van de dieren van dichtbij te fotograferen, maar ook de mogelijkheid om een veel bredere hoek vast te leggen, waardoor het omringende landschap beter tot zijn recht kwam. Dankzij het snelle diafragma van f/2.8 kon Eleazer zijn sluitertijd ook kort houden, meestal op 1/4000, om de beweging van de wilde dieren op hun weg door de uiterwaarden vast te leggen en tegelijk de beweging van de helikopter buiten beschouwing te laten.
Zoek naar beweging in de duisternis
Terwijl de meeste natuurfotografen hun portfolio’s aanvullen terwijl de hete zon op de Afrikaanse vlakten schijnt, zegt Eleazer dat een van zijn favoriete tijden om te fotograferen is als het donker is. Hij merkt op dat, in tegenstelling tot helder daglicht, fotografen zich geen zorgen hoeven te maken over afleidende elementen in het frame rond de wilde dieren. Met nachtopnamen kan een fotograaf de dieren isoleren en bewegingen laten zien die verloren kunnen gaan in de chaos van het daglicht.
Veel fotografen denken misschien dat wilde dieren hetzelfde slaapschema hebben als mensen, maar Eleazer zegt dat dat niet zo is. Hij merkt op dat leeuwen bijvoorbeeld 16 tot 20 uur per dag slapen, en dat die vier tot acht uur van activiteit meestal in het donker vallen.
“Een uitstekende manier om wilde dieren in het donker vast te leggen is het gebruik van speciale schuilhutten. Op deze foto van de leeuw zit ik in een ondergrondse schuilhut naast een waterpoel en maak ik opnamen op bijna waterniveau,” beschrijft hij. “Ik heb twee schemerige LED lampen zowel rechts als links van mij. De sleutel tot het maken van dit soort foto’s is om constant licht te gebruiken, omdat de dieren er aan gewend zijn en het nauwelijks opmerken. Katten en andere dieren hebben andere ogen die niet worden aangetast door nachtblindheid, zoals mensen dat doen. We zijn heel voorzichtig om nooit direct licht te geven aan prooidieren, zoals impala’s of kudo’s, omdat dit hen tijdelijk kwetsbaarder zou kunnen maken voor roofdieren. In deze speciale schuilplaatsen zijn de dieren gewend aan het constante licht en voelen zij zich ’s nachts zeer op hun gemak, aangezien zij nooit een waterbron zouden naderen als zij zich niet op hun gemak zouden voelen. Dus als u ’s nachts foto’s wilt maken met kunstlicht, werk dan samen met uw lokale safarigids om er zeker van te zijn dat u dit doet op een manier die veilig is voor de dieren.”
Eleazer zegt dat, net als bij zijn eerste tip over het zoeken naar kleine details van beweging bij wilde dieren, de sleutel tot nachtfoto’s bestaat uit het vangen van de subtiele momenten die een verhaal aan het beeld toevoegen.
“Ik hou van deze opname van een Kaapse Buffel toen hij zijn kop draaide en tegelijkertijd naar voren stapte. Ook al was het niet veel, die lichte beweging voegde een dynamische laag toe aan het verhaal over hoe het voor deze dieren is in het holst van de nacht.”
Zoek het contrast tussen beweging en stilstand
Eleazer raadt aan om te zoeken naar scheiding tussen dieren, en niet noodzakelijk te focussen op groepen dieren. Deze benadering is een geweldige manier om foto’s te maken die het contrast laten zien tussen dieren in beweging, en stilstaande dieren.
“Ik hou ervan om deze foto’s vast te leggen,” verklaart Eleazer. “Naar mijn mening laten ze de verbeelding van de kijker op hol slaan. Waarom rent het ene dier, in wat lijkt op een vlucht om te overleven, terwijl een ander dier volkomen stil blijft zitten. Zien ze het gevaar niet? Of is er een andere reden waarom het ene dier vlucht? Het contrast tussen beweging en stilstand is gemakkelijk op te merken als je er actief naar op zoek bent. Voor mij is het meest uitdagende aspect van het vastleggen van deze scènes het onthouden van het krachtige verhaal dat deze foto’s vertellen. Vaak zijn we zo gefocust op één dier dat we vergeten om ons heen te kijken voor secundaire onderwerpen die het verhaal kunnen verrijken. Vooral als de onderwerpen samen een prachtige opname opleveren die zowel uit beweging als uit stilte bestaat.”
Niet alle beweging hoeft snel te zijn, maar wees er wel op voorbereid
Beweging is een krachtig hulpmiddel voor natuurfotografen om het verhaal te vertellen van de onderwerpen die ze vastleggen. Maar Eleazer zegt dat niet alle beweging die je wilt vastleggen snel hoeft te zijn. In werkelijkheid, zo beschrijft hij, is de meeste beweging in de natuurfotografie traag. Vaker wel dan niet kiezen dieren voor een rustige wandeling om energie te sparen, in tegenstelling tot een snelle wandeling of een sprint.
“Veel beginnende fotografen in mijn workshops zijn verbaasd over het trage tempo van wildlife fotografie. Hoewel veel van deze dieren, zelfs enorme olifanten, in staat zijn tot opmerkelijke snelheden, lijkt het merendeel van hun bewegingen bijna op slow motion. Als ik beweging in deze langzaam bewegende scènes wil opnemen, anticipeer ik op wat het dier vervolgens zal doen. Als een dier loopt, bepaal ik welke poot het meest dynamisch zou zijn. Als ik dat gevonden heb, volg ik het lopende dier en druk ik op het juiste moment op de sluiter om de foto te maken die ik voor ogen heb.
“Er bestaat een misvatting dat je de sluitertijd heel snel moet hebben om beweging te bevriezen of heel langzaam voor technieken als pannen”, zegt Eleazer. “Er is een groot bereik aan sluitertijden daartussen dat nuttig kan zijn. In deze foto van een bavianenruzie is de sluitertijd 1/250 van een seconde. Langzaam, maar niet zo langzaam en gemakkelijk te fotograferen, zelfs op 367 mm, wat neerkomt op 734 mm in 35 mm-equivalent. Dit zijn het soort foto’s waarbij de uitstekende beeldstabilisatie van mijn OM-1 op de proef wordt gesteld. Door deze tussentijdse sluitertijd te gebruiken, kon ik de dynamische bewegingen van deze bavianenruzie vastleggen, maar de sluitertijd is snel genoeg om de gezichtsuitdrukking en de ogen van het hoofdonderwerp van de foto te bevriezen.”
Dat gezegd hebbende, moeten fotografen altijd voorbereid zijn voor het geval er voor hun neus een snelle actie uitbreekt. Eleazer heeft tientallen jaren ervaring met het fotograferen van wilde dieren en heeft een tweede natuur om actie te voorzien voordat het gebeurt. Als hij dat gevoel krijgt, vertrouwt hij op de Pro Capture Mode van de OM-1 om er zeker van te zijn dat hij de opname niet mist.
“De Pro Capture Mode heeft de manier waarop ik wilde dieren in actie fotografeer volledig veranderd,” zegt Eleazer. “Met de Pro Capture Mode legt mijn OM-1 de frames vast die in mijn zoeker stonden voordat ik op de ontspanknop drukte, omdat de camera voortdurend de frames vastlegt, maar ze pas naar mijn geheugenkaart schrijft als ik op de ontspanknop druk. Hierdoor kan ik wachten op het moment zonder dat ik me zorgen hoef te maken of ik de sluiter wel op het juiste moment moet indrukken. Zolang ik mijn compositie en focus heb ingesteld, hoef ik alleen maar geduldig te wachten tot de actie plaatsvindt.”
Er zijn twee instellingen met Pro Capture, waarbij elke instelling zijn voor- en nadelen heeft. Met Pro Capture 1 is de OM-1 vergrendeld op een vaste meting en autofocus, maar maakt hij wel een verbluffende 120 beelden per seconde. Pro Capture 2 daarentegen legt 50 beelden per seconde vast, maar de autofocus volgt het onderwerp en de meting wordt ook aangepast op basis van de scène.
Zoek naar beweging buiten het wild
Eleazer is voortdurend op zoek naar beweging, maar die komt niet allemaal van het lichaam van het dier. “Regendruppels en opdwarrelend stof zijn goede voorbeelden van het vinden van beweging buiten het dier zelf,” zegt Eleazer. “In Afrika is er geen tekort aan stof, dus kijk uit naar scènes die dramatischer kunnen zijn met snel bewegend stof. Vaak kunnen harde winden stofstormen opwekken die het wild kunnen omringen, maar in rustige omstandigheden kun je op zoek gaan naar dramatisch stof dat ontstaat door een buffel die met zijn poten op de grond slaat of een olifant die een stofbad neemt om koel te blijven in de felle zon.”
Stof is echter niet de enige beweging die te vinden is. Water is een vitaal onderdeel van het leven van wilde dieren in zuidelijk Afrika, dus het toevoegen van dit element kan een dynamische manier zijn om het verhaal dat je foto’s vertellen kracht bij te zetten.
“Natuurlijk is regen een ongelooflijk fotogenieke en dramatische toevoeging aan wildlife-foto’s,” legt Eleazer uit. “Maar omdat de meeste van mijn wildlife foto’s uit Afrika komen, is regen een zeldzaam goed. Als er geen regen wordt voorspeld, kan het zoeken naar de manier waarop dieren met water omgaan interessante foto’s opleveren, zoals een grote kat die zijn drijfnatte manen afschudt.”
Het opnemen van beweging van zowel het wild als de omringende elementen waarmee het wild in aanraking komt, kan meer drama toevoegen aan een scène, zegt Eleazer. “In deze foto van een rode lechwe die door het water spurt, zouden de meesten beweren dat je ruimte wilt voor het onderwerp om in het kader te bewegen, dus zou er meer ruimte voor het dier moeten zijn. Voor deze foto vond ik echter dat als het dier strak aan de rechterkant zit, dit helpt om het gevoel over te brengen dat het wanhopig op de vlucht is voor een gevaarlijke situatie. Ik geloof dat het toevoegen van de dramatische spatten bijdraagt aan het verhaal van wilde dieren in beweging.”
Identificeer de meest dynamische lichaamshouding
Als dieren bewegen, kan hun lichaamspositie wild veranderen. Eleazer benadrukt dat de lichaamspositie in beweging een cruciaal aspect is van het vertellen van verhalen over wilde dieren.
“Deze dieren zijn machtige wezens. Of ze nu het roofdier of de prooi zijn, de kracht die ze bezitten is enorm, dus ik ben altijd op zoek naar lichaamshoeken die dit gevoel van kracht overbrengen, maar ook gratie. Voor mij zijn de twee foto’s hieronder een goed voorbeeld van hoe kleine veranderingen in houding in de loop van luttele seconden de manier waarop de kijker het dier ziet, kunnen veranderen.”
“In de bovenste foto stapt de voorste poot naar voren. Dit opent de borsthoek, geeft meer kracht aan de leeuw en helpt de beweging over te brengen, in tegenstelling tot de tweede foto waar de korte poot naar voren is gestrekt. Vaak bewegen dieren zo langzaam dat het gemakkelijk is om opnamen te maken met de verre poot naar voren, waardoor een dramatisch en krachtig gevoel van beweging ontstaat.”
Nu digitale fotografen de mogelijkheid hebben om duizenden foto’s te maken, zegt Eleazer dat als je weet naar welke houdingen je in het veld moet zoeken, je een betere fotograaf wordt, maar realistisch gezien is het weten hoe je ze moet identificeren als je de foto’s op je computer doorkamt de echte vaardigheid.
Zoek naar de connecties tussen dieren (zowel goede als slechte)
Wanneer er meer dan één dier in een beeld is, voegt dat een dynamische laag toe aan het verhaal dat je probeert te vertellen. Maar het vastleggen van meerdere dieren is vaak niet genoeg. Proberen om de connectie tussen dieren te identificeren en te documenteren is een ongelooflijke manier om een wildlife verhaal te vertellen. Eleazer raadt aan om te zoeken naar interacties, zoals leeuwen die knuffelen of spelen.
“Een ding dat ik altijd tegen mijn workshopdeelnemers zeg is dat, als je ooit leeuwen ziet slapen en je ziet een van hen opstaan, zet dan je camera klaar, want ze gaan vrijwel zeker naar een andere leeuw om opnieuw een verbinding tot stand te brengen. Het wrijven van gezichten en het verzorgen van elkaar komen vaak voor, wat kan leiden tot een aantal opmerkelijke, en schattige, foto’s. Dit is een geweldige manier om te laten zien dat banden in het wilde koninkrijk net zo goed bestaan als bij mensen.”
Een ander verband dat Eleazer graag vastlegt, is het gevecht om dominantie tussen bizons. Deze ‘spel’-gevechten zijn allesbehalve dat, want in de loop van de tijd zal hierdoor de dominantie binnen de kudde worden vastgesteld.
Hij vervolgt: “Niet alle verbindingen tussen dieren zijn echter plezierig om mee te maken. Dit is tenslotte survival of the fittest. Roofdieren moeten eten om te overleven. Het is de cirkel van het leven. Er is een populair gezegde; “Niets sterft van ouderdom in de rimboe. Als je het geluk hebt om een grote kat zijn prooi te zien besluipen, achtervolgen en neerhalen, is dat een fascinerende, levensechte kijk op hoe de wereld in elkaar zit, vooral in de barre streken van Afrika. Maar ook al is het de harde realiteit van het leven in de bush, het zijn ook verbanden tussen dieren, en het is een belangrijk deel van het verhaal dat je wilt vertellen.
Een kunstvorm die onmogelijk te beheersen is
Eleazer fotografeert al tientallen jaren wilde dieren op enkele van de ruigste locaties ter wereld. De OM SYSTEM ambassadeur heeft door de jaren heen honderden wildlife workshops gegeven, waarbij hij zijn studenten leerde hoe ze beweging in hun wildlife storytelling kunnen integreren. Hij benadrukt dat je, om de best mogelijke wildlife storyteller te worden, deze tips moet combineren met bekendere fotografietechnieken zoals compositie, silhouetten, randverlichting, zijverlichting en creatieve scherptediepte.
“Wildlife fotografie is een gecompliceerde kunstvorm die onmogelijk onder de knie te krijgen is,” concludeert Eleazer. “Naast het bezitten van de vaardigheden om meeslepende visuele verhalen over wilde dieren te vertellen, moet de fotograaf ook een beetje geluk aan zijn zijde hebben. Vaak hebben wildlife fotografen dagen, weken of zelfs jaren geen foto’s die hun portfolio waard zijn. Voor mij is dat het mooie van deze kunstvorm. Het herinnert ons eraan dat dit hun wereld is, niet de onze, en dat we gelukkig mogen zijn dat we er getuige van mogen zijn, laat staan het kunnen documenteren. Ik zal dat nooit als vanzelfsprekend beschouwen”
Meer van Buddy Eleazer is te vinden op zijn website, Facebook en Instagram.
Volledige openbaarmaking: Dit artikel werd u aangeboden door OM SYSTEM
Image credits: Alle foto’s door Buddy Eleazer