Wilt u uw landschapsfotografie naar een hoger niveau tillen? Wil je de landschapsfotografie-instellingen kennen die je foto’s echt zullen revolutioneren?
Maak je niet druk.
Omdat ik de vijf landschapsfotografie-instellingen met je ga delen die je de hele tijd kunt gebruiken – inclusief mijn favoriete opnamemodi, de beste diafragma’s en meer – zodat je landschapsfotografie er consistent verbluffend uitziet.
Gebruik de handmatige modus om uw foto’s te beugelen voor perfecte belichtingen
Goede landschapsfotografie-instellingen beginnen met een spot-on belichting.
Met andere woorden:
Als u geweldige landschapsfoto’s wilt maken, moet u de helderheid goed krijgen, zodat elk deel van de foto details heeft.
De donkerste schaduwen moeten details hebben.
De helderste hooglichten moeten details hebben.
En in landschapsfotografie is dit vaak een uitdaging. Omdat je vaak donkere voorgronden fotografeert met schitterende luchten, en de schitterende luchten zijn zoveel helderder dat je camera geen details in beide schaduwen kan vastleggen en de heldere luchten.
Wat doe je dan?
U bracket uw belichtingen – met behulp van de handmatige modus.
Dat wil zeggen, in plaats van een enkele opname vast te leggen die voor alles op de foto belicht, leg je vast verscheidene foto’s, variërend van zeer donker tot zeer helder.
Ik raad aan om dit in de handmatige modus te doen, omdat dit je de meeste controle over de hele afbeelding geeft.
U kunt dit echter doen in de diafragmavoorkeuzemodus met belichtingscompensatie, of u kunt zelfs de auto-bracketing-functie van uw camera gebruiken.
Zo werkt het:
Stel eerst uw belichting in op een middelste waarde in de scène – een gebied dat niet te donker of te licht is. Verhoog vervolgens de sluitertijd met een stop, zodat de opname onderbelicht is, en maak een foto.
Verlaag vervolgens de sluitertijd terug naar de oorspronkelijke belichtingswaarde en maak nog een foto.
Laat tot slot de sluitertijd nog verder naar beneden zakken, zodat je opname ongeveer een stop onderbelicht blijft, en maak een derde foto.
Merk op dat als je scène een ongewoon extreem dynamisch bereik heeft, je deze bracketing misschien verder wilt uitbreiden door foto’s te maken die twee stops onderbelicht en twee stops overbelicht zijn (samen met de opnamen die ik al heb besproken). Het controleren van het histogram op het LCD-scherm van uw camera kan u helpen bepalen of dit nodig is, net als Live View.
Nadat u uw set belichtingen tussen haakjes hebt vastgelegd, moet u ze samenvoegen met behulp van een fotobewerkingsprogramma. Met Lightroom kunt u tussen haakjes geplaatste belichtingen samenvoegen, net als Photoshop. Hoewel u ook software kunt kopen die speciaal is ontworpen voor het plaatsen van foto’s, zoals Aurora HDR.
En dan…
Na een beetje tweaken heb je een laatste foto – die goed belichte gebieden in elk deel van het frame bevat.
Geen highlight clipping, geen shadow clipping, geen exposure problemen.
Dat is de kracht van bracketing in de handmatige modus!
Gebruik een smal diafragma om ervoor te zorgen dat de hele foto scherp is
Het tussen haakjes plaatsen van uw landschapsfoto’s is uiterst belangrijk, vooral als u werkt met scènes met een hoog dynamisch bereik.
Maar wanneer u belichtingen tussen haakjes plaatst, moet u het juiste diafragma kiezen, zodat de hele scène van voor naar achter scherp is.
Hoe doe je dat?
Je gebruikt een voldoende smal diafragma, eentje die zorgt voor een diepe scherptediepte.
De beste diafragma’s voor landschapsfotografie beginnen meestal rond f / 8 en gaan helemaal naar f / 16. Het specifieke diafragma dat u kiest, is afhankelijk van de scène; als je scène elementen heeft die heel dicht bij je lens staan (dat wil zeggen, voorgrondelementen sluiten), heb je een smaller diafragma nodig. Maar als je scène alleen midden- en achtergrondelementen bevat, dan zal een diafragma van f / 8 tot f / 11 waarschijnlijk de truc doen.
In werkelijkheid is het moeilijk om van tevoren het beste diafragma voor uw specifieke scène te voorspellen. Ik raad aan om de Live View-functie te gebruiken om in te zoomen en de scherpte in de hele scène te controleren. Als alternatief kunt u een testopname maken, de voor- en achtergrond controleren en vervolgens opnieuw fotograferen met een herzien diafragma.
Je zult af en toe composities tegenkomen waarbij je gewoon niet de juiste diafragmamogelijkheden hebt om het geheel scherp te krijgen. Ik heb het over extreme groothoekopnames, met een rots of rivier of groep bloemen op de voorgrond en een achtergrond ver weg in de verte.
In dat soort gevallen moet je iets gebruiken dat heet focus stapelen, waarbij je meerdere foto’s van de scène maakt, maar met verschillende focuspunten.
Dus voor een scène die een rots is met een berg in de verte, kun je een foto maken met de rots als focuspunt, dan nog een foto met de middenweg als het focuspunt (het gebied achter de rots), en ten slotte een gebied met de achtergrond als het focuspunt.
Wanneer u thuiskomt, kunt u de foto’s in Photoshop (of een speciaal focusstapelprogramma) plaatsen en een enkele opname maken die overal scherp is.
Gelukkig, als je je niet zeker voelt met focus-stacking, kun je de opname ook gewoon opnieuw samenstellen om een voorgrond op te nemen die niet zo dominant is. Op die manier kun je het aan met een diafragma van f / 11 tot f / 16, en alles zal vanaf het begin scherp zijn.
Handmatige scherpstelling gebruiken om de hyperfocale afstand te selecteren
Wanneer u uw instellingen voor landschapsfotografie bepaalt, moet u ervoor zorgen dat u zich op het juiste deel van het frame concentreert.
Want als je te ver naar achteren scherpstelt, krijg je een scherpe achtergrond maar een wazige voorgrond.
Aldus:
En als je te ver naar voren focust, krijg je een scherpe voorgrond maar een wazige achtergrond:
In plaats daarvan moet u een bepaalde afstand in de scène scherpstellen, waarnaar wordt verwezen als de hyperfocale afstand.
Om de scherptediepte (en dus de scherpte) te maximaliseren, moet je namelijk je scherpstelpunt instellen op de hyperfocale afstand. Want de hyperfocale afstand is de sweet spot. Als je de hyperfocale afstand kunt spijkeren, heb je de beste kans om het hele schot scherp te krijgen.
Maar hoe bepaal je de hyperfocale afstand?
Welnu, er zijn hyperfocale afstandscalculators online. Maar veel fotografen geven er de voorkeur aan om deze stap te vermijden terwijl ze in het veld zijn.
In plaats daarvan schakelen ze hun lens over op handmatige scherpstelling en volgen ze een basistruc:
Ze richten zich een derde van de weg in het frame.
Want hoewel het vermogen van een fotograaf om een derde van de weg in het frame te bekijken zelden perfect is, zal het ze behoorlijk dicht bij de hyperfocale afstand brengen (ervan uitgaande dat je een voldoende smal diafragma hebt gekozen) – en zal ervoor zorgen dat zoveel mogelijk van de opname scherp is.
Zoals ik hierboven al zei, is handmatige scherpstelling hier vaak het beste voor, omdat het ervoor zorgt dat je precies kunt scherpstellen waar je wilt (en soms is er geen object een derde van de weg naar de roem, dus je autofocus heeft niets om op vast te zetten).
Houd er rekening mee dat u altijd kunt controleren of u een goed brandpunt hebt gekozen door in te zoomen op uw LCD-scherm of door een testopname te maken en de voor- en achtergrondranden te controleren.
Op die manier weet je zeker dat je een perfect scherpe opname hebt gemaakt.
Gebruik de zelfontspanner van twee seconden om verbluffend scherpe beelden vast te leggen
Wanneer je een smal diafragma gebruikt – wat vaak het beste is! – je lens laat heel weinig licht binnen.
Hierdoor zullen je foto’s veel te donker zijn, tenzij je dit compenseert door de ISO te verhogen of de sluitertijd te verlagen.
Bij landschapsfotografie wil je de ISO zo laag mogelijk houden. Dit zorgt ervoor dat u een minimale hoeveelheid ruis hebt en dat u zich geen zorgen hoeft te maken over het verliezen van details of dynamisch bereik.
Dus dan blijft de sluitertijd over.
Om goed belichte foto’s te maken, moet je de sluitertijd vaak verlagen tot 1/10s tot 10s (en verder).
Hiervoor is een statief nodig; het is bijna onmogelijk om op 1/10s vast te houden en je foto’s scherp te houden.
(Als alternatief kunt u vasthouden bij lage sluitertijden, maar de onscherpte gebruiken voor artistieke doeleinden, zoals op de foto hierboven.)
Maar je wordt ook geconfronteerd met een ander probleem:
Trillingen door het indrukken van de sluiterknop.
Wanneer u op de sluiterknop drukt om een foto te maken, creëert u trillingen die ervoor kunnen zorgen dat uw foto vervaagt.
Daarom raad ik je aan om altijd de zelfontspannerfunctie van twee seconden te gebruiken. Op die manier legt je camera de foto twee seconden niet vast na je drukt op de sluiterknop en de trillingen hebben de tijd om te vervagen.
Als u de zelfontspanner van twee seconden liever niet gebruikt, kunt u ook een externe ontspanknop kopen, waarmee u de sluiter kunt activeren zonder de sluiterknop van uw camera daadwerkelijk aan te raken.
Maar een zelfontspanner van twee seconden zou prima moeten werken, dus maak je geen zorgen als je geen geld hebt voor een afstandsbediening. Je kunt nog steeds scherpe foto’s maken!
Live View gebruiken om uw opnamen zorgvuldig samen te stellen
Hier is je laatste landschapsfotografie-instelling voor prachtige foto’s:
Live weergave.
Live View veroorzaakt yoje cameraspiegel om omhoog te klappen en de camerasensor om je een directe voeding te geven via het LCD-scherm.
Waarom is Live View zo waardevol?
Ten eerste helpt Live View u bij het nauwkeurig samenstellen van uw foto’s. U kunt Live View gebruiken om te controleren op afleiding aan de randen van het kader en om ervoor te zorgen dat uw foto er als geheel goed uitziet.
(Hoewel je technisch gezien hetzelfde kunt doen terwijl je door de zoeker kijkt, vind ik dat het minder effectief is. Het is gemakkelijk om dingen te missen wanneer u de zoeker gebruikt, maar u zult ze snel vangen wanneer u Live View gebruikt.)
Live View is ook geweldig om ervoor te zorgen dat u de juiste belichting hebt bereikt en het beste diafragma voor uw landschapsfoto hebt gekozen, omdat de Live View-uitvoer u een vrij nauwkeurige weergave van uw scherptediepte geeft.
Live View zorgt ook voor scherpere opnamen, omdat het plaatsen van uw camera in Live View ervoor zorgt dat de spiegel van tevoren opklapt, waardoor trillingen worden voorkomen wanneer u later op de sluiterknop drukt.
Zorg er dus voor dat je Live View gebruikt voor elke opname.
Het zal uw landschapsfoto’s zeker verbeteren!
5 landschapsfotografie-instellingen die elke fotograaf zou moeten kennen: conclusie
Nu je dit artikel hebt voltooid, weet je alles over de beste landschapsfotografie-instellingen – en hoe je ze kunt gebruiken om geweldige landschapsfoto’s te maken.
Dus ga naar buiten. Begin met oefenen.
En zorg ervoor dat je de richtlijnen volgt die ik je heb gegeven.
Je komt weg met een aantal ongelooflijke foto’s – ik garandeer het!
FAQ
Wat zijn de beste instellingen voor landschapsfotografie?
Er zijn een paar belangrijke instellingen die elke landschapsfotograaf zou moeten kennen. Eerst moet je de handmatige modus gebruiken om je foto’s te bracketen voor de best mogelijke belichting. Je wilt ook een smal diafragma gebruiken om ervoor te zorgen dat de hele foto scherp is. Ten derde moet je handmatig scherpstellen om de hyperfocale afstand vast te leggen voor de perfecte scherptediepte. Ten vierde, gebruik de zelfontspanner van twee seconden om ervoor te zorgen dat u geen onscherpte krijgt als gevolg van trillingen door op de sluiterknop te drukken. En ten vijfde: gebruik Live View om je foto’s zorgvuldig samen te stellen en om te voorkomen dat de spiegel trillingen veroorzaakt.
Hoe maak ik scherpe landschapsfoto’s?
Om ervoor te zorgen dat uw landschapsfoto’s scherp zijn, raad ik u aan om in Live View te fotograferen, waardoor interne cameratrillingen tot een minimum worden beperkt. Ik raad ook aan om de zelfontspanner of een externe ontspanknop te gebruiken, omdat je vaak camerabewegingen kunt maken wanneer je met je vinger op de sluiterknop drukt. Hoewel een statief niet vereist is voor landschapsfotografie, is het een goed idee, vooral als je een smal diafragma met een lange sluitertijd gebruikt. En over diafragma’s gesproken: een smal diafragma (in het gebied van f/8 tot f/16) houdt je landschapsopnames van voor naar achter scherp.
Wat is de hyperfocale afstand in landschapsfotografie?
Hyperfocale afstand verwijst naar het punt in een scène waarop u met uw lens kunt scherpstellen om het uiterlijk van de scherptediepte te maximaliseren. Met andere woorden, de hyperfocale afstand houdt het grootste percentage van de scène scherp. Om de hyperfocale afstand te vinden, kunt u apps gebruiken die deze zorgvuldig berekenen. Maar ik geef er de voorkeur aan om het gewoon te bekijken door ongeveer een derde van de weg in de scène te focussen. Dit is een goede manier om de hyperfocale afstand te schatten en het is veel handiger voor situaties waarin u in het veld werkt en niet steeds naar een app wilt verwijzen.
Hoe kies ik het juiste diafragma voor landschapsfotografie?
Het juiste diafragma is afhankelijk van je creatieve visie. Sommige landschapsfoto’s hebben zeer ondiepe scherptediepte-effecten (met een groot diafragma); andere foto’s hebben diepe scherptediepte-effecten (met een smal diafragma). Als u echter de diepst mogelijke scherptediepte wilt vastleggen, gebruikt u een smal diafragma en stelt u scherp op de hyperfocale afstand.
Hoe krijg ik de beste belichtingen voor landschapsfotografie?
Ik raad aan om de handmatige modus te gebruiken en verschillende belichtingen tussen haakjes te plaatsen. Dit zorgt ervoor dat u de grootste hoeveelheid detail krijgt wanneer u de foto’s in de nabewerking samenvoegt. Hoewel u dit niet voor elke landschapsfoto hoeft te doen, is het belangrijk voor opnamen met heldere luchten en donkere voorgronden (bijvoorbeeld zonsopgang- en zonsonderganglandschappen).